Συσχέστιση μεταγραφικού παράγοντα STAT3 και της μεθυλοτρανσφεράσης SMYD3 στην εμφάνιση Χρόνιας Λεμφοκυτταρικής Λευχαιμίας

Αθανάσιος Σπυριδώνης

Εικόνα 1: Αιματολογικό επίχρισμα με λευχαιμικά Β-λεμφοκύτταρα

1. Εισαγωγή

Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (CLL) είναι μια σοβαρή εγγενής ασθένεια με ανοσολογική δυσλειτουργία, και αποτελεί τον κύριο τύπο λευχαιμίας ενηλίκων στο δυτικό κόσμο. Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία είναι ένας κακοήθης αιματολογικός όγκος, που οφείλεται στη συσσώρευση μη φυσιολογικών μονοκλωνικών, ώριμων Β- λεμφοκυττάρων. Οι προϋποθέσεις για να είναι ένας συντελεστής μεταγραφής ένας πιθανός θεραπευτικός στόχος στη CLL είναι οι εξής:

Πρώτον, θα πρέπει να υπερεκφράζεται σε CLL και έπειτα οι ογκογονικοί μηχανισμοί θα πρέπει να διευκρινιστούν καλά σε άλλους όγκους. Μετατροπέας σήματος και ενεργοποιητής  της μεταγραφής είναι ο  (STAT3), ένας παράγοντας μεταγραφής, που πληρεί αυτά τα κριτήρια και θεωρείται ως ένας  δυνητικά θεραπευτικός στόχος στη ΧΛΛ. Ο STAT3 εκφράστηκε σε μεγάλο βαθμό σε πολλούς καρκίνους και βρέθηκε ότι ρυθμίζει θετικά την επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό των νεοπλασματικών κυττάρων, την αγγειογένεση του όγκου και την μετανάστευση. Το μονοπάτι σηματοδότησης JAK / STAT3 ενεργοποιήθηκε , οδηγώντας έτσι σε συσσώρευση καρκινικών κυττάρων. Η ανάπτυξη όγκου και η διαγραφή του απέτρεψαν πολλούς επιθηλιακούς καρκίνους και αιματολογικούς όγκους. Στη ΧΛΛ, ο STAT3 φωσφορυλιώνεται  σε κατάλοιπα σερίνης  και διευκολύνει την επιβίωση του νεοπλασματικού λεμφοκυττάρου . Πρόσφατα, ορισμένοι ερευνητές  βρήκαν ότι η αποσιώπηση του STAT3 μείωσε σημαντικά την παραγωγή IL-10 σε κύτταρα ΧΛΛ, οδηγώντας έτσι σε ανοσοανεπάρκεια τους ασθενείς. Από αυτές τις παρατηρήσεις μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε ότι ο STAT3 συνέβαλε στην έναρξη και την εξέλιξη της ΧΛΛ, αλλά τα υποκείμενα μονοπάτια δεν έχουν ερμηνευθεί λεπτομερώς. Πρόσφατα, έγινε αποδεκτό ότι η απορρύθμιση της μεθυλίωσης της ιστόνης έχει αντίκτυπο στην ογκογένεση.  Ο SET και o MYND που περιέχουν την πρωτεΐνη 3 (SMYD3), ως ένα μέλος της οικογένειας  του SMYD, είναι μια ιστόνη με  μεθυλτρανσφεράση που συμμετέχει σε διάφορες παθολογικές διαδικασίες και μπορεί να προωθήσει τον σχηματισμό και την εξέλιξη πολλών καρκίνων, ενεργοποιώντας την μεταγραφή του γονιδίου στόχου.(Lin et al., 2019) Ο SMYD3 συσχετίστηκε με επιθηλιακή-μεσεγχυματική μετάβαση (EMT), πολλαπλασιασμό κυττάρων και ενεργοποίηση ογκογόνου γονιδίου. Υπερέκφραση του SMYD3 έχει εμπλακεί σε πολλούς καρκίνους, όπως   το ορθοκολικό καρκίνωμα, το  ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, και ο καρκίνος του μαστού, υποδηλώνοντας τον καρκινογόνο ρόλο του SMYD3 . Στο ανθρώπινο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (HCC), η έκφραση του SMYD3 συσχετίστηκε αρνητικά με τη συνολική επιβίωση, την εμφάνιση νέων όγκων, τον βαθμό όγκου και την αντοχή στα χημικά φάρμακα, προτείνοντας την προγνωστική τιμή του SMYD3 στο HCC. Αλλά η σχέση μεταξύ SMYD3 και CLL δεν έχει διερευνηθεί πλήρως.

Αυτή η μελέτη πραγματοποιήθηκε για να γνωστοποιηθεί ο ρόλος και να αποσαφηνιστεί η  συσχέτιση μεταξύ STAT3 και SMYD3. Επιπλέον, τα αποτελέσματα της μείωσης STAT3 και SMYD3 ,της υπερέκφρασης του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και της εισβολής διερευνήθηκαν σε δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές, MEC1 και ΧΛΛ(CLL). Τα τρέχοντα δεδομένα, μάς δείχνουν ότι ο STAT3 μπορεί  να ρυθμίσει  το SMYD3, για να προωθήσει τον πολλαπλασιασμό και την εισβολή των χρόνιων λεμφοκυτταρικών λευχαιμιών.(Ma et al., 2019)

2. Υλικά και μέθοδοι

Συλλέχθηκαν  δείγματα ασθενών  χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας. Όλοι οι ασθενείς είχαν κλινικά διαγνωστεί  με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία και δεν είχαν λάβει καμία θεραπεία.  Τα δείγματα κυττάρων συλλέχθηκαν και απομονώθηκαν από περιφερικά αιμοσφαίρια 77 ασθενών με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία και 77 φυσιολογικών εθελοντών(1:1). Πραγματοποιήθηκε διαχωρισμός των κυττάρων του αίματος και συλλογή των λεμφοκυττάρων από την αδρή στοιβάδα των λευκών αιμοσφαιρίων.(Ma et al., 2019)

Εικόνα 2: Ύποπτα συμπτώματα-ενδείξεις σε Χρόνια Λεμφοκυτταρική Λευχαιμία

2.1 Καλλιέργεια κυττάρων

Τα ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα από Β-λευχαιμικούς ασθενείς των καρκινικών σειρών MEC1 συλλέχθηκαν και συντηρήθηκαν με 10% εμβρυϊκό ορό βοός σε καλλιεργητικά δοχεία. Τα κύτταρα επωάστηκαν στους 37o C με 5% CO2. (Ma et al., 2019)

2.2 Ποσοτική PCR σε πραγματικό χρόνο (RT-qPCR)

Τα RNAs (1 μg ανά δείγμα) εκχυλίστηκαν με αντιδραστήριο TRIZOL και απομονώθηκαν έτσι νεοπλασματικά Β κύτταρα από ασθενείς, Β κύτταρα φυσιολογικών εθελοντών και καρκινικές κυτταρικές σειρές μετά από ειδικές θεραπείες. Μετά πραγματοποιήθηκε αντίστροφη μεταγραφή, χρησιμοποιήθηκαν cDNA που δημιουργήθηκαν  και  τα κύτταρα επωάστηκαν με SYBR (Πράσινα αντιδραστήρια της(Roche)).

Το GAPDH χρησιμοποιήθηκε ως εσωτερικός έλεγχος. Χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό v2.1 (Applied Biosystems) για να εντοπιστούν οι τιμές κατωφλίου κύκλου (Ct). Το επίπεδο έκφρασης των γονιδίων στόχων σε σχέση με το GAPDH υπολογίστηκε ως 2 – ΔΔCT. 

Αρχικά, ανιχνεύσαμε το mRNA και την πρωτεϊνική έκφραση του STAT3 σε ΧΛΛ νεοπλασματικά κύτταρα και καρκινικές κυτταρικές σειρές, και στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε  επιμόλυνση κυττάρων για να  αποδειχθεί αν αυτά υπερεκφράζουν συγκεκριμένες πρωτεΐνες.

(Ma et al., 2019)

Εικόνα 3 : Αναπαράσταση αντίστροφης ποσοτικής Real Time PCR

2.3 Ανάλυση κηλίδας Western

Τα κύτταρα ομογενοποιήθηκαν σε πάγο, σε ρυθμιστικό διάλυμα  λύσης κυττάρων που περιείχε αναστολέα πρωτεϊνάσης και αναστολείς φωσφατάσης. Αφού το δείγμα φυγοκεντρήθηκε στα 14.000 × g για 15 λεπτά, προσδιορίστηκε το υπερκείμενο της πρωτεΐνης με ένα κιτ ανάλυσης πρωτεϊνών Bio-Rad DC (Bio-Rad Laboratories). Δείγματα που περιέχουν 100 μg πρωτεΐνης και SDS-PAGE ρυθμιστικό διάλυμα  φόρτωσης με 4% β-μερκαπτοαιθανόλη, θερμάνθηκαν στους 100° C για 7 λεπτά και στη συνέχεια φορτώθηκαν  σε πήκτωμα πολυακρυλαμιδίου 10%. Μετά από ηλεκτροφορητική μεταφορά σε μεμβράνες νιτροκυτταρίνης, οι μεμβράνες επωάστηκαν με αντι-STAT3 ή αντι-SMYD3 ή GAPDH αντισώματα στους 4 ° C όλη τη νύχτα. Στην συνέχεια, οι μεμβράνες πλύθηκαν 3 φορές με ρυθμιστικό διάλυμα πλύσης και επωάστηκαν με δευτερεύον αντίσωμα ,συζευγμένο με υπεροξειδάση για μία ώρα. Το σήμα ανιχνεύθηκε με χημειοφωταύγεια, χρησιμοποιώντας το σύστημα ανίχνευσης ECL-Plus (PerkinElmer ).(Ma et al., 2019)

2.4 Διαμόλυνση κυττάρων

Μικρά παρεμβαλλόμενα RNA (siRNAs) για τον άνθρωπο ,το πλασμίδιο STAT3 και pcDNA3.1-SMYD3 χρησιμοποιήθηκαν για επιμόλυνση κυττάρων. Για επιμολύνσεις, τα κύτταρα επιστρώθηκαν σε τρυβλία 6 φρεατίων σε συγκέντρωση 1 × 107/ ml. Μετά από 24 ώρες, κύτταρα επιμολύνθηκαν με siRNA ή πλασμίδιο ,χρησιμοποιώντας Lipofectamine 3000 (Life Technology, MD, USA). Τα επίπεδα mRNA και πρωτεΐνης εκτιμήθηκαν 48 ώρες αργότερα.(Ma et al., 2019)

2.5 Δοκιμασία της Λουσιφεράσης

Τα κύτταρα διατηρήθηκαν σε δίσκους 24 φρεατίων και είχαν επιμολυνθεί  με siRNA-STAT3 για μια ορισμένη περίοδο. Ένα πλασμίδιο που περιέχει Renilla λουσιφεράση, το οποίο είναι ένας προαγωγέας  θυμιδίνης κινάσης, ελήφθη ως εσωτερικός έλεγχος απόδοσης επιμόλυνσης. Ένα διπλό σύστημα ανάλυσης χρησιμοποίησε τον  ανταποκριτή της λουσιφεράσης για τον προσδιορισμό της δραστηριότητας της λουσιφεράσης.(Ma et al., 2019)

2.6 Ανοσοκαθίζηση χρωματίνης

Το κιτ (Millipore) χρησιμοποιήθηκε σύμφωνα με το εγχειρίδιο του κατασκευαστή. Τα κύτταρα επιστρώθηκαν σε πυκνότητα από 1 × 107 κελιά / 100 mm τρυβλίο Petri για 2 ημέρες. Αφού προστέθηκε 1% φορμαλδεΰδη στο μέσο, ​​τα κύτταρα αφαιρέθηκαν και εναιωρήθηκαν σε ένα ρυθμιστικό διάλυμα λύσης κυττάρων. Μετά τη φυγοκέντρηση, το προκύπτον κυτταρικό ίζημα επαναιωρήθηκε σε πυρηνική λύση με κατάλληλο ρυθμιστικό για 10 λεπτά. Το δείγμα στη συνέχεια υποβλήθηκε σε υπερήχους για την παραγωγή θραυσμάτων DNA σε μήκη 200–600 bp, ακολουθούμενη από επώαση με anti-SMYD3 αντισώματα (ή IgG) και μαγνητικά σφαιρίδια πρωτεΐνης A / G στους 4 ° C όλη τη νύχτα. Τα σύμπλοκα DNA-πρωτεΐνης συλλέχθηκαν και υποβλήθηκαν σε επεξεργασία με πρωτεϊνάση Κ στους 62 ° C για 2 ώρες. Μετά τον καθαρισμό του DNA, τα DNA θραύσματα ,που πιθανώς αλληλεπίδρασαν με το SMYD3 αναλύθηκαν με RT-qPCR ,χρησιμοποιώντας προδιαγραφές συγκεκριμένων εκκινητών. H IgG χρησιμοποιήθηκε ως αρνητικός μάρτυρας.(Ma et al., 2019)

Εικόνα 4: Μεθοδολογία Western Blot

2.7 Δοκιμασία ανάπτυξης κυττάρων με ΜΤΤ

Ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός προσδιορίστηκε με ΜΤΤ χρωματομετρική ανάλυση. Τα κύτταρα σπάρθηκαν σε πολλαπλά φρεάτια, σε πλάκες με συγκέντρωση 5 × 103 ανά πηγάδι  και για όλες τις κυτταρικές γραμμές  χρησιμοποιήθηκε πολλαπλασιαστικό μέσο DMEM που περιέχει 10%FBS. Μετά την επιμόλυνση για 20, 44 και 68 ώρες, MTT διάλυμα (5 mg / ml, Sigma) προστέθηκε σε κάθε φρεάτιο και έπειτα έγινε καλλιέργεια για άλλες 4 ώρες, ακολουθούμενη από επώαση με 10% δωδεκύλιο νατρίου και θειικό (SDS) σε 0,01Ν HCl όλη τη νύχτα στους 37 ° C. Η απορρόφηση μετρήθηκε στα 490 nm χρησιμοποιώντας  μέθοδο ELISA.(Ma et al., 2019)

3. Στατιστική ανάλυση

Όλα τα πειράματα επαναλήφθηκαν τρεις φορές .Τα δεδομένα αναλύθηκαν με πρίσμα GraphPad 6.Τα δεδομένα εκφράστηκαν ως μέσοι όροι ± SD. Λαμβάνονται υπόψη οι διαφορές  σε p <0,05.(Ma et al., 2019)

4. Αποτελέσματα

Τα STAT3 και SMYD3 εκφράστηκαν ιδιαίτερα στις  χρόνιες λεμφοκυτταρικές λευχαιμίες ,σε δείγματα όγκου και κυτταρικές σειρές. Τα νεοπλασματικά Β κύτταρα από ασθενείς με χρόνια λεμφοκυτταρική  λευχαιμία και Β κύτταρα φυσιολογικών εθελοντών συλλέχθηκαν και ανιχνεύθηκαν για έκφραση STAT3 mRNA. Το επίπεδο mRNA του STAT3 και του SMYD3 αυξήθηκε δραματικά σε δείγματα τέτοιων κυττάρων σε σύγκριση με τα Β κύτταρα των φυσιολογικών εθελοντών. Βρέθηκαν ανωμαλίες χρωμοσωμάτων σε 59 από 77 (76,6%) ασθενείς με ΧΛΛ με μοριακή κυτταρογενετική(FISH) και κυτταρογενετική ανάλυση G-banding.  Η διαγραφή του 13q14 ήταν το πιο κοινό εύρημα(16,9%),ακολουθούμενη από διαγραφή 17p13 (13,0%) και τρισωμία12 (7,8%). Εντοπίστηκε ,επίσης, διαγραφή 11q23 (6,5%), όπως και αρκετά λιγότερο συχνές χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Κατά συνέπεια, η έκφραση mRNA του STAT3 και SMYD3 σε δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές, MEC1 και CLL, ήταν σημαντικά υψηλότερη από ό, τι στα κανονικά Β κύτταρα.(Ma et al., 2019) Εξάλλου, προσδιορίστηκε και η πρωτεϊνική έκφραση του STAT3 με κηλίδωση western  που ομαλοποιήθηκε με GAPDH.

Σε σύγκριση με τα φυσιολογικά Β κύτταρα, τα επίπεδα πρωτεΐνης του STAT3 και SMYD3 στις καρκινικές σειρές  αυξήθηκαν σημαντικά. Συλλογικά, αυτά τα δεδομένα πρότειναν ότι τα STAT3 και SMYD3 εκφράζονται ιδιαίτερα σε χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία και μπορεί να  διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και την πρόοδό του.(Lin et al., 2019)

5. Θετική σχέση ρύθμισης ανατροφοδότησης μεταξύ STAT3 και SMYD3

Για να διερευνήσουμε την επίδραση της χαμηλής ρύθμισης του STAT3 στην έκφραση του SMYD3, χρησιμοποιήθηκαν δύο μικρά παρεμβαλλόμενα RNA (siRNA1-STAT3, siRNA2-STAT3) για να καταστείλουν  την έκφραση mRNA του STAT3 σε δύο καρκινικές, κυτταρικές σειρές. Μετά την επιμόλυνση, η έκφραση STAT3 mRNA στην κυτταρική σειρά MEC1 μειώθηκε δραματικά κατά περίπου 70% για siRNA1-STAT3  και 50% για siRNA2-STAT3. Κατά συνέπεια, το SMYD3 mRNA στο MEC1 μειώθηκε αντίστοιχα σε 40%  και 56%. Το επίπεδο πρωτεΐνης που ανιχνεύθηκε, επίσης, έδειξε μείωση 50-60% για το STAT3 και μείωση 40-45% για SMYD3 (Ma et al., 2019). Η ίδια επιμόλυνση πραγματοποιήθηκε στην κυτταρική σειρά CCL. Το mRNA και η πρωτεϊνική έκφραση του STAT3 άλλαξαν παρομοίως σε CCL μετά από επιμόλυνση, και η μείωση ήταν ελαφρώς ισχυρότερη από εκείνη για το MEC1, υποδηλώνοντας ένα καλύτερο αποτέλεσμα για την επιμόλυνση. Με την μείωση του STAT3, η έκφραση mRNA και πρωτεΐνης του SMYD3 μειώθηκε κατά περίπου το ήμισυ . Για να επαληθευτεί η σχέση μεταξύ STAT3 και SMYD3, μια δοκιμασία ανταποκριτή λουσιφεράσης και μια ανάλυση ChIP πραγματοποιήθηκαν μετά από επιμόλυνση.

Εικόνα 5: Αποτελέσματα από μία χαρακτηριστική Real time PCR

Απεδείχθη ότι η σχετική δραστικότητα λουσιφεράσης του SMYD3 μειώθηκε δραματικά και στις δύο ομάδες επιμόλυνσης σε σύγκριση με την αρνητική ομάδα ελέγχου (si-NC) και η ομάδα siRNA1-STAT3 έδειξε καλύτερη μείωση. Η έκφραση SMYD3 ήταν προφανώς υψηλότερη από την IgG. Μετά την επιμόλυνση  με STAT3 -siRNA, η έκφραση SMYD3 μειώθηκε σημαντικά και το siRNA1 έδειξε ένα καλύτερο αποτέλεσμα αναστολής στο SMYD3. Συλλογικά, αυτά τα δεδομένα έδειξαν ότι ο STAT3 μπορεί να αυξήσει την έκφραση του ογκογονιδίου SMYD3 για την προώθηση της χρόνιας εξέλιξης της λευχαιμίας των λεμφοκυττάρων. Τα χαμηλά εκφραζόμενα επίπεδα  STAT3 καταστέλλουν την έκφραση του SMYD3.(Ma et al., 2019)

Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε δύο μικρά παρεμβαλλόμενα RNA (siRNA1-SMYD3, siRNA2-SMYD3) για να ελέγξουμε την έκφραση mRNA του SMYD3 σε δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές, προκειμένου  να διερευνήσουμε την επίδραση του SMYD3 στην έκφραση του STAT3 και επαναλάβαμε το παραπάνω πείραμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, όταν εκφράζεται  σε χαμηλά επίπεδα το SMYD3, καταστέλλεται η έκφραση του SΤΑΤ3. Ως εκ τούτου, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μια θετική σχέση ρύθμισης μεταξύ STAT3 και SMYD3. O STAT3 προήγαγε τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων σε χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία, μέσω της αύξησης της έκφρασης του SMYD3.(Ma et al., 2019)

6. Συζήτηση

Στα δείγματα από ασθενείς με ΧΛΛ, ο STAT3 εκφράζεται ιδιαίτερα σε σύγκριση με τα κύτταρα Β των φυσιολογικών εθελοντών, υποδεικνύοντας ότι ο STAT3 μπορεί να παίζει ρόλο στην εξέλιξη της ΧΛΛ. In vitro, διαπιστώσαμε ότι  όταν μειώθηκε η έκφραση  του STAT3 ,εξασθένισε ο πολλαπλασιασμός των κυττάρων  και έγινε αναστολή της εισβολής σε καρκινικές κυτταρικές σειρές MEC1 και CLL. Η μειωμένη έκφραση ογκογόνου  SMYD3 σχετίζεται στενά με το STAT3.(Lin et al., 2019; Ma et al., 2019). Συλλογικά, η μελέτη προτείνει ότι ο STAT3 μπορεί να προωθήσει την χρόνια εξέλιξη της λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας, μέσω της άνω ρύθμισης και της ογκογονικής έκφρασης του SMYD3.

Έχει αποδειχθεί συχνά ότι ο STAT3 συμμετείχε σε πολλούς καρκίνους. Επίσης, ο STAT3 εμπλέκεται στη φλεγμονή και στην έναρξη του σήματος. Η ενεργοποιημένη πρωτεΐνη STAT3 μετατοπίζεται στον πυρήνα για τη ρύθμιση της γονιδιακής μεταγραφής .Στην ΧΛΛ,  ο STAT3 είναι φωσφορυλιωμένος, αλλά οι διαδρομές σήματος που σχετίζονται με την λειτουργία του ,παραμένουν άγνωστες.  Οι Ντόσι et al. ανέφεραν ότι ο STAT3 μπορεί να προκαλέσει κυτταρικό θάνατο που προκαλείται από C6-ceramide στην ΧΛΛ. Περισσότερη έρευνα πρότεινε ότι ο STAT3 συνδέθηκε με το NF-kB στο να προάγει τη φλεγμονή της ΧΛΛ. Οι Rozovski et al.  διαπίστωσαν ότι το μονοπάτι σηματοδότησης JAK / STAT3 ενεργοποιήθηκε σε ΧΛΛ μέσω διέγερσης υποδοχέα Β-κυττάρου, και ενεργοποιήθηκαν αντι-αποπτωτικά σήματα. Όταν τα επίπεδα έκφρασης STAT3 ήταν αρκετά υψηλά, ο STAT3 θα μπορούσε επίσης να ενεργοποιήσει  προ-αποπτωτικούς μηχανισμούς που προκαλούν κυτταρική απόπτωση στην ΧΛΛ. Τέλος, εκτός από την απόπτωση, βρέθηκε  ότι ενεργοποίηση του STAT3 ρυθμίζει κάθε στάδιο της μετάστασης του καρκίνου. (Lin et al., 2019; Ma et al., 2019)

7. Συμπέρασμα

Συμπερασματικά, επιβεβαιώθηκε ότι ο STAT3 προήγαγε τον πολλαπλασιασμό και την ικανότητα εισβολής χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας ,προκαλώντας ογκογόνο  έκφραση του SMYD3.  Έγιναν έτσι, υποθέσεις ότι η επαγωγή του STAT3 και ακολούθως του SMYD3 σε ΧΛΛ μπορεί να οδηγήσει σε φτωχή πρόγνωση. Στόχευση STAT3-SMYD3 μπορεί να είναι μια πιθανή στρατηγική για θεραπεία CLL.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Lin, F., Wu, D., Fang, D., Chen, Y., Zhou, H., & Ou, C. (2019). STAT3-induced SMYD3 transcription enhances chronic lymphocytic leukemia cell growth in vitro and in vivo. Inflammation Research : Official Journal of the European Histamine Research Society … [et Al.], 68(9), 739–749. https://doi.org/10.1007/S00011-019-01257-5

Ma, W., Zhang, Y., Qi, Y., & Guo, S. (2019). STAT3 promotes chronic lymphocytic leukemia progression through upregulating SMYD3 expression. Archives of Medical Science : AMS, 15(5), 1163–1175. https://doi.org/10.5114/AOMS.2018.77733

Αθανάσιος Σπυριδώνης
Βιοϊατρικός Επιστήμονας BS.c(Hons), Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
MS.c Βιοϊατρικές και Μοριακές Επιστήμες στη Διάγνωση και Θεραπεία Ασθενειών, Ιατρική Σχολή Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
MS.c Γενετική του Ανθρώπου-Γενετική Συμβουλευτική, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Μεταπτυχιακός Υπότροφος Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη