Σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ: Ολική ανασκόπιση βασισμένη σε Κλινικό Περιστατικό

5-12-2022

Αναστασία Λάππα

 Ορισμός:

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ (μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης) είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης που προκαλεί υπεργλυκαιμία, δηλαδή αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Τα άτομα  με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 χρειάζονται αγωγή για να διατηρήσουν υπό έλεγχο τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης.

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και ελέγχει την ποσότητα γλυκόζης στο αίμα. 

Πολύ μικρή ποσότητα ινσουλίνης σημαίνει ότι ο οργανισμός δεν μπορεί να απορροφήσει τη γλυκόζη από τις τροφές που καταναλώνουμε. Όταν συμβαίνει αυτό, ανεβαίνουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και, με την πάροδο του χρόνου, τα αυξημένα επίπεδα μπορούν να βλάψουν τα αιμοφόρα αγγεία και να μειώσουν την παροχή οξυγόνου και πλούσιου σε θρεπτικά συστατικά αίματος στα όργανα και στα νεύρα.  

 

Επιδημιολογία:

Συνεχώς, η επίπτωση και ο επιπολασμός του Σακχαρώδους Διαβήτη αυξάνονται. Παγκοσμίως, 1 στους 11 ανθρώπους εμφανίζει σακχαρώδη διαβήτη, ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 η αναλογία αυτή θα έχει αυξηθεί σε 1 στους 10. 

Ο διαβήτης τύπου 2 αφορά το 90% των ατόμων με διαβήτη αφορά κυρίως άτομα άνω των 40 ετών. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια παρατηρείται και σε νεότερα άτομα λόγω της παχυσαρκίας.

Η παχυσαρκία οδηγεί σε αδυναμία απορρόφησης της ινσουλίνης, υπερινσουλιναιμία και διαταραγμένη ανοχή γλυκόζης. 

Όταν τα β-κύτταρα του παγκρέατος, που φυσιολογικά παράγουν την ινσουλίνη, αρχίσουν να δυσλειτουργούν και να ανεπαρκούν, τότε τα επίπεδα γλυκόζης αυξάνονται πάνω από το φυσιολογικό όριο(≥ 126 mg/dl ) και εκδηλώνεται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2.

 

Παθοφυσιολογία:

Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται στην υπεργλυκαιμία. 

Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και συγκεκριμένα τα β-κύτταρα του παγκρέατος και βοηθάει κάθε κύτταρο του σώματος να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας.

Το πάγκρεας αρχικά υπερλειτουργεί με συνέπεια σε βάθος χρόνου να εξαντλείται. Έτσι, η παραγωγή ινσουλίνης πέφτει και το σάκχαρο στο αίμα αυξάνει.

Επιπλέον, σε μια άλλη ομάδα κυττάρων του παγκρέατος, τα α-κύτταρα, παράγεται μια άλλη ορμόνη, το γλυκαγόνο, το οποίο αυξάνει με διάφορους μηχανισμούς το σάκχαρο στο αίμα. Στον διαβήτη τύπου 2, το γλυκαγόνο είναι αυξημένο, με συνέπεια να συμβάλει κι αυτό στην υπεργλυκαιμία.

Αίτια:

  • Υπερβολικό σωματικό Βάρος / Παχυσαρκία
  • Έλλειψη σωματικής άσκησης
  • Ηλικία
  • Οικογενειακό ιστορικό
  • Εθνικότητα

Μεταβολικό Σύνδρομο:

  •     Αυξημένης κοιλιακή περιφέρεια ≥102 cm (άνδρες) ή ≥ 88 cm (γυναίκες).
  •     Υψηλή αρτηριακή πίεση (>130/85)
  •     Αυξημένα τριγλυκερίδια ορού σε κατάσταση νηστείας (>150 mg/dL)
  •     HDL χοληστερόλη ορού <40 mg/dL (άνδρες) ή 50 mg/dL (γυναίκες)
  •     Διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (>110 mg/dL).

Συμπτώματα:

  • Αυξημένο αίσθημα δίψας (πολυδιψία)
  • Πολυουρία
  • Κούραση
  • Προβλήματα οράσεως, όπως η θολή όραση
  • Καθυστέρηση στην επούλωση πληγών
  • Συχνές λοιμώξεις, όπως στα ούλα και το δέρμα, καθώς και κολπικές λοιμώξεις

Διάγνωση:

  • Γλυκόζη πλάσματος νηστείας: Λαμβάνεται δείγμα αίματος  τουλάχιστον 8 ώρες μετά την τελευταία λήψη οποιωνδήποτε τροφής. Για τα υγιή άτομα, οι φυσιολογικές τιμές της γλυκόζης νηστείας είναι <100 mg/dL. Τιμές της γλυκόζης νηστείας ίσες ή >126 mg/dL σημαίνουν διάγνωση Διαβήτη. 
  • Τυχαία μέτρηση της γλυκόζης πλάσματος: Mπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, ανεξάρτητα από τα γεύματα, αλλά θα αντικατοπτρίζει παράγοντες, όπως η κατανάλωση τροφής και η σωματική δραστηριότητα. Αν τα τυχαία επίπεδα γλυκόζης υπερβαίνουν τα 200 mg/dL, η διάγνωση του Διαβήτη είναι επιβεβαιωμένη.
  • Δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης από το στόμα: Αφού γίνει  μία μέτρηση γλυκόζης σε κατάσταση νηστείας, χορηγούνται στον ασθενή 75 γραμμάρια γλυκόζης σε νερό. Στη συνέχεια μετριέται η γλυκόζη αίματος στις επόμενες 2 ώρες. Τιμή γλυκόζης > 200 mg/dL δύο ώρες μετά τη φόρτιση γλυκόζης αποτελεί κριτήριο για τη διάγνωση Διαβήτη.
  • Ανάλυση ούρων αφορά την ανάλυση της χημικής σύστασης των ούρων που περιλαμβάνει και έλεγχο για την παρουσία γλυκόζης.
  • Λιπιδαιμικό προφίλ. Ο Διαβήτης τύπου 2 υποκρύπτει  εμφάνιση στεφανιαίας νόσου και είναι 2 έως 4 φορές μεγαλύτερος από αυτόν των ατόμων που δεν έχουν Διαβήτη. Αυτό οφείλεται στα μη φυσιολογικά επίπεδα λιπιδίων (δυσλιπιδαιμία). Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα, τα τριγλυκερίδια και συνήθως η χοληστερόλη ανευρίσκονται συχνά σε αυξημένες συγκεντρώσεις στο αίμα.

 

Μελέτη Περιστατικού:

Ο Κ. Πέτρος είναι ένας μεσήλικας συνταξιούχος, με παχυσαρκία. Συνηθίζει να συχνάζει στο καφενείο του χωριού κάθε μέρα καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες αλκοολ και καπνίζοντας. Πρόσφατα επρόκειτο να  υποβληθεί σε ένα χειρουργείο αποκατάστασης κοίλης το οποίο επαναπροσδιορίζεται για άλλη μέρα λόγω των σοβαρών συμπτωμάτων που εμφάνισε ( έντονη δίψα, πείνα και πολυουρία) τα οποία υποδηλώνουν σακχαρώδη διαβήτη.

Νοσηλευτικές Παρεμβάσεις:

Kατευθυντήριες οδηγίες  που θα του αναφερθούν  έως την επόμενη ημέρα του χειρουργείου:

  • Η εξασφάλιση ενός ήσυχου και καθαρού περιβάλλοντος θα συμβάλει στην διατήρηση της ηρεμίας και της ψυχικής υγείας του ασθενούς κάτι το οποίο συμβάλει θετικά στην χειρουργική επέμβαση
  • Επίσης είναι σημαντικό να αποφύγει παράγοντες οι οποίοι του προκαλούν άγχος και στρες.
  • Πριν το χειρουργείο θα πρέπει να ακολουθήσει μια υγιεινή διατροφή απαλλαγμένη από λίπη και  υδατάνθρακες, με σκοπό την πρόληψη υποτροπής του σακχαρώδους διαβήτης.
  • Η αποφυγή του καπνίσματος και του αλκοόλ πριν την χειρουργική επέμβαση είναι εξίσου σημαντική διότι προλαμβάνει από τον κίνδυνο πιθανής βλάβης σε κάποιο άλλο όργανο καθώς και στον σακχαρώδη διαβήτη.
  • Επιπλέον, σημαντικό είναι ο νοσηλευτής να ενημερώσει τον ασθενή σχετικά με το χειρουργείο( διάρκεια, πιθανές υποτροπές ) και το τι πρέπει να κάνει πριν και αμέσως μετά .
  • Ο ασθενής θα πρέπει να αποφύγει την σωματική άσκηση, την ανύψωση βάρους αλλά και την σεξουαλική επαφή με σκοπό να μην  υπάρξει υποτροπή της κοίλης.
  • Επιπλέον, ο νοσηλευτής θα πρέπει να συστήσει στον ασθενή κάποιες ασκήσεις για την μείωση του πόνου, όπως ο ασθενής να ξαπλώσει με λυγισμένα πόδια για να χαλαρώσουν οι μυς και να προσπαθήσει να εντάξει την κοίλη.
  • Αν ο ασθενής λαμβάνει φάρμακα, θα πρέπει να έχει συνεννοηθεί με τον χειρουργό ή τον αναισθησιολόγο, ποιο από αυτά πρέπει να πάρει και ποιο όχι. Ο σκοπός είναι η αποφυγή  πιθανής αιμορραγικής διάθεσης. 
  • Στην προετοιμασία θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η απώλεια βάρους καθώς ο ασθενής είναι παχύσαρκος.
  • Τέλος, είναι απαραίτητο να γίνει ένας προεγχειρητικός έλεγχος που θα περιλαμβάνει αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφία θώρακα και καρδιολογική εξέταση. Η περιοχή που θα χειρουργηθεί θα πρέπει να είναι καθαρή και ξυρισμένη χωρίς τραυματισμούς.

 

Νοσηλευτικές παρεμβάσεις που θα ακολουθηθούν πριν την  έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο:

  • Eίναι αναγκαίο, να γίνει επανέλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα πριν την έξοδο του, με στόχο να αποτρέψουμε τυχόν υποτροπές της ασθένειας και να αποτρέψουμε πιθανή εσφαλμένη διάγνωση (φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα 110mg/dl).
  • Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητη η εκπαίδευση του ασθενούς ( σχετικά με το πώς θα ελέγχει μόνος του τα επίπεδα σακχάρου του και το πώς θα χορηγεί ινσουλίνη ενδοφλέβια) καθώς και ενημέρωση του σχετικά με την νόσο (κύρια συμπτώματα, παρενέργειες).
  • Έλεγχος διατροφικών συνηθειών και παρότρυνση του, να επισκεφθεί έναν διατροφολόγο, με στόχο να μειώσει το βάρος του και να αποκτήσει μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να του επισημάνουμε τον κίνδυνο που μπορεί να προκαλέσει η παχυσαρκία και ότι μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την υπάρχουσα νόσο.  Θα τον ενημερώσουμε για το ότι η παχυσαρκία μπορεί να ευθύνεται για το χειρουργείο που πρόκειται να επέλθει. 
  • Η βιοψυχοκοινωνική υποστηρικτική φροντίδα του ασθενούς είναι εξίσου σημαντική, διότι συμβάλει στην δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, επικοινωνίας και ασφάλειας. 
  • Παρότρυνση του για γυμναστική και σωματική άσκηση, παράγοντας ο οποίος μπορεί να μειώσει το βάρος του αλλά και να συμβάλει στην θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη.
  • Ενημέρωση του ασθενούς για τα περαιτέρω συμπτώματα του σακχαρώδους διαβήτη (κνησμός, υπνηλία, έντονη κόπωση, μειωμένη όραση, αιμορροΐδες κάτω άκρων)  καθώς και για τις επιπλοκές (υπογλυκαιμία, υπεργλυκαιμία,  κώμα, διαβητική κετοξέωση, υπερωσμωτικό σύνδρομο).
  • Έλεγχος για μώλωπες και μαύρα στίγματα και να αξιολογήσουμε σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο μώλωπας.  Κυρίως στα πόδια, με στόχο την πρόληψη εμφάνισης διαβητικού ποδιού και καθοδήγηση του ασθενούς σχετικά με την φροντίδα αυτών (καθαρισμός περιοχής με φυσιολογικό ορό, αφαίρεση νεκρωμάτων και τύλων). Σημαντικός είναι ο έλεγχος για εμφάνιση πιθανής λοίμωξης ή και σήψης.
  • Μέτρηση ζωτικών σημείων ( θερμοκρασία, αρτηριακή πίεση, σφυγμός αναπνοή) με στόχο να αξιολογήσουμε την κατάσταση του ασθενούς. Θα πρέπει να μετρηθεί κυρίως η αρτηριακή πίεση.
  • Επιπρόσθετα, Θα πρέπει να παροτρύνουμε τον ασθενή να ενισχύσει την επικοινωνία και να βρίσκεται συχνότερα με τα αγαπημένα του πρόσωπα, γεγονός που θα συμβάλει στην  θεραπεία του.
  • Η συμβίωση σε κατάλληλο και ασφαλές περιβάλλον είναι εξίσου σημαντική για την πορεία της νόσου του ασθενούς.
  • Είναι σημαντικό, ο νοσηλευτής να αναγνωρίσει τις δυσκολίες του ασθενούς σχετικά με την νόσο. Θα πρέπει να δείξει κατανόηση και υπομονή καθώς και να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση του κάτι το οποίο θα συμβάλει στην ψυχική υγεία του ασθενούς και συνεπώς  στην βελτίωση της πορείας της θεραπείας του.
  • Το αλκοόλ και το κάπνισμα μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την θεραπεία του ασθενούς για αυτόν τον λόγο πρέπει να υπάρξει παρότρυνση αποφυγής τους.
  • Φαρμακευτική αντιμετώπιση

Η φαρμακευτική αγωγή για το Διαβήτη θα πρέπει να γίνεται με βάση τις ανάγκες του ασθενούς.

Τα αντιδιαβητικά δισκία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μόνο του Διαβήτη τύπου 2. Συνταγογραφούνται συνήθως όταν με το πρόγραμμα διαιτητικής αγωγής και άσκησης δεν επιτυγχάνεται ο έλεγχος των επιπέδων γλυκόζης. Ωστόσο, καθώς ο ΣΔ2 διαγιγνώσκεται συνήθως χρόνια μετά την έναρξή του και η υπεργλυκαιμία είναι σημαντική, ορισμένοι ασθενείς ξεκινούν αμέσως με αντιδιαβητική αγωγή από το στόμα, ή και με ινσουλίνη. Τα τελευταία χρόνια, αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός και η ποικιλία των αντιδιαβητικών φαρμάκων από του στόματος για τη θεραπεία του Διαβήτη τύπου 2. 

  • Τέλος είναι απαραίτητη η παρακολούθηση της ψυχικής ευεξίας του ασθενούς με την βοήθεια ενός ψυχολόγου με στόχο των αποτροπή εμφάνισης και άλλων ασθενειών όπως κατάθλιψη.

Βιβλιογραφία:

Benjamin I.J, Griggs R.C, Wing E.J, Fitz J.G(2018). Andreoli & Carpenter’s Cecil Βασική Παθολογία. 6η Ελληνική Έκδοση. Επιμέλεια: ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ Α.Δ. et al. Εκδόσεις Broken Hill Publishers LTD, Λευκωσία, 958 – 969.

LeMone P, Burke K, Bauldoff G(2014). Παθολογική-Χειρουργική Νοσηλευτική Κριτική Σκέψη Κατά τη Φροντίδα του Ασθενούς. Τόμος Β, 5η Έκδοση. Επιμέλεια: ΠΑΝΑΝΟΥΔΑΚΗ – ΜΠΡΟΚΑΛΑΚΗ Η. Ιατρικές Εκδόσεις Λαγός Δημήτριος, Αθήνα, 1720 – 1723.

Runge, M. & Greganti, A., (2015). Παθολογία Netter: Βασικές Αρχές. Επιμέλεια: Γώγος Χαράλαμπος και συν. 2η Έκδοση. Λευκωσία: Ιατρικές Εκδόσεις Π. Χ. Πασχαλίδης

ΟΔΗΓΌΣ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ  (Δ.Ε.Β.Ε)

περιοδικό ευγηρία τεύχος 05 (Τρίτη ηλικία και σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2)

Σακχαρώδης διαβήτης και νοσηλευτική διεργασία ( diabetes mellitus and nursing process )

.Παθολογική χειρουργική νοσηλευτική έννοιες και πρακτική ( Broken hill)

Παθολογική χειρουργική νοσηλευτική ( Osborn, Wraa, Watson, Holleran )

Ζαμπέλας, Α. (2017), Διατροφή στα στάδια της ζωής, 2η έκδοση, Κύπρος: Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης. 

3 Moreno‐Castilla, C., Hernández, M., Bergua, M., Alvarez, M.C., Arce, M.A., Rodriguez, K., Martinez‐ Alonso, M., Iglesias, M., Mateu, M., Santos, M.D., et al. (2013), Low‐Carbohydrate Diet for the Treatment of Gestational Diabetes Mellitus, Diabetes Care 2013, 36: 2233–2238.

4 Standards of Medical Care in Diabetes (2014). Diabetes Care 2013, 37: 14. 

Καζάκος Κ., (2016). Σακχαρώδης διαβήτης Σύγχρονες Απόψεις. 1η επιμ. Nicosia, Cyprus : BROKEN HILL PUBLISHERS LTD 

 

International Diabetes Federation. IDF Diabetes Atlas. 6th ed. Brussels, Belgium: International Diabetes Federation; 2014.

Standards of Medical Care in Diabetes-2017: Summary of Revisions , DOI: 10.2337/dc17-S003  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27979887/

IDF Diabetes Atlas estimates of 2014 global health expenditures on diabetes DOI: 10.1016/j.diabres.2016.04.016  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27329022/

Buse JB, Polansky KS, Burant CF. Type 2 Diabetes Mellitus. Ch 32 in: Kronenburg: Williams Textbook of Endocrinology, 12th Ed. Philadelphia, PA:Saunders; 2011. https://www.scirp.org/(S(351jmbntvnsjt1aadkposzje))/reference/ReferencesPapers.aspx?ReferenceID=394752

Management of hyperglycemia in type 2 diabetes, 2015: a patient-centered approach: update to a position statement of the American Diabetes Association and the European Association for the Study of Diabetes   DOI: 10.2337/dc14-2441  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25538310/

Pathophysiology and treatment of type 2 diabetes: perspectives on the past, present, and future DOI: 10.1016/S0140-6736(13)62154-6 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24315620/

Role of Amylin in Type 1 and Type 2 Diabetes DOI: 10.1177/0145721715607642 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26424675/

Insulin sensitivity in subjects with type 2 diabetes. Relationship to cardiovascular risk factors: the Insulin Resistance Atherosclerosis Study 

DOI: 10.2337/diacare.22.4.562 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10189532/

Lipotoxicity and glucotoxicity in type 2 diabetes. Effects on development and progressio DOI: 10.3810/pgm.2001.04.908 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11317469/

Intensive blood-glucose control with sulphonylureas or insulin compared with conventional treatment and risk of complications in patients with type 2 diabetes (UKPDS 33). UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) Group https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9742976/

Oral antidiabetic agents. A guide to selection   DOI: 10.2165/00003495-199855020-00004  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/95062

Κοινοποιήστε 

Παραφίμωση: Αίτια, Συμπτώματα, Επιπλοκές και Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Παραφίμωση: Αίτια, Συμπτώματα, Επιπλοκές και Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Η παραφίμωση είναι μία επείγουσα ιατρική κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία, δηλαδή το δέρμα που καλύπτει την κεφαλή του πέους, δεν επιστρέφει στη φυσιολογική της θέση μετά την έλξη προς τα πίσω

Βρείτε μας στο Facebook και στο Instagram

Επικοινωνία
 Η ομάδα μας
Διαφημιστείτε στη truemed.gr
Όροι χρήσης
Προσωπικά δεδομένα
Copyright©Truemed
Για περισσότερη ζωή
Designed – Developed by Premiumweb.gr

 

| Επικοινωνία | Η ομάδα μας | Διαφημιστείτε στη truemed.gr|  | Όροι χρήσης | Προσωπικά δεδομένα | Copyright©Truemed | |Για περισσότερη ζωή |
Designed – Developed by Premiumweb.gr

 

© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.