Μυϊκή θλάση οπισθιων μηριαιων μυων
11-3-2024
Μαρίνα Αντωναράκη
Οι οπίσθιοι μηριαίοι είναι οι πιο συχνά τραυματιζόμενοι μύες και ο τραυματισμός τους οδηγεί και σε μακρά αποχή από την άθληση ,γεγονός που καθιστά αναγκαία τη πρόληψη μέσω σωστής εκμάθησης της τεχνικών εκγύμνασης τους.
Όταν κάποιος έχει ήδη υποστεί μια μυϊκή θλάση στους μύες αυτούς εμφανίζει μεγαλύτερη ροπή επανατραυματισμου τους.
Βασει μελετών υπολογίζεται στο 30% μέσα στο πρώτο 12μηνο.Όταν ο μυς “παθαίνει” θλάση σημαίνει ότι τραυματίζονται σοβαρά οι μύες και οι τένοντες με πολύ απλά λόγια ,λόγω της μεγαλύτερης πίεσης που έχει ασκηθεί από το άτομο.
Αποτελούν συχνότατο φαινόμενο στους πρωταθλητές ,λόγω της εντατικής και έντονης κόπωσης των μυών, ενώ είναι παρατηρήσιμο και στους αθλούμενους.
Αν έπρεπε να ταξινομήσουμε και να βαθμονομησουμε τη μυϊκή θλάση ,θα καταλήγαμε ουσιαστικά σε τρεις κατηγορίες.
Όταν είναι πρώτου βαθμού σημαίνει ότι έχει πραγματοποιηθεί μια ελαφριά ρήξη των μυϊκών ινών, γεγονός που σχετίζεται με μειωμένη λειτουργικότητα του ίδιου του μυ ή των μυών που επηρεάζει και με σημαντικό πονο. Η επαναφορά των μυϊκών ινών θα γίνει εντός 3 εβδομάδων.
Όταν είναι δευτέρου βαθμού σημαίνει ότι έχει γίνει μερική ρήξη των μυϊκών ινών που συνοδεύεται με αιμάτωμα εντός αυτών. Η αποκατάσταση θα γίνει εντός τριών μηνών.
Τέλος η πιο σοβαρή κατάσταση είναι του τρίτου βαθμού, που περιλαμβάνει μεταφορικά ολική ρήξη των μυϊκών ινών. Αυτό ουσιαστικά σχετίζεται με την ανικανότητα τους να επανέλθουν μόνες τους χωρίς χειρουργική επέμβαση. Αυτό λοιπόν συνεπάγεται την πολύμηνη αποθεραπεία μέχρι και 8 μήνες ή και περισσότερο.
Μερικά συμπτώματα που εμφανίζονται στους ασθενείς είναι έντονος πόνος στους μύες με ταυτόχρονη αδυναμία που προκαλεί περιορισμένη κίνηση ,ερυθρότητα , πρήξιμο και μώλωπες εξαιτίας του αιματώματος εντός των μυϊκών ίνων. Ακόμα έχουν παρατηρηθεί και μυϊκοί σπασμοί .
Αν έπρεπε να αναφέρουμε τους λόγους εμφάνισης αυτών θα πρεπε να τονίσουμε ότι κυρίως έχει γίνει ανεπαρκής προθέρμανση . Φαίνεται όμως ότι η μη ελαστικότητα, η υπερβολική μυϊκή κόπωση μαζί με ελλιπής τροχιά κίνησης της άρθρωσης (:μη σωστή ισορροπία των καμπτήρων και εκτεινόντων μυών μαζί με τη μη σωστή πρόσθια κλίση της λεκάνης ,”σφιχτά ισχία” όπως αναφέρεται στη βιβλιογραφία ) ή ακόμα και η απότομη αύξηση ύψους στην εφηβεία ή κάποια προϋπάρχουσα μυϊκή κάκωση (ουλώδης ιστός) μπορουν να αποτελέσουν σημαντικά αίτια καταπόνησης και σοβαρού τραυματισμού των οπισθίων μηριαίων μυών.Κατά την διάρκεια της ταχείας πίεσης των μυών υπο υψηλη συχνότητα ,από την επιβράδυνση της έκτασης του γόνατος στην επέκταση της άρθρωσης του ισχίου, οδηγούνται οι μύες σε μειωμένη λειτουργικη ικανότητα-hamstrings. Αυτό άρρηκτα είναι συνδεδεμένο με το σπουδαίο ρόλο τους δηλαδή την οξειδοαναγωγική διαδικασία που λαμβάνει χώρα στο αίμα. Ουσιαστικά και απλά όταν η ενέργεια που παράγεται στους οπίσθιους μηριαίους μύες κατά την άσκηση ξεπεράσει την ουδο/ το όριο αντοχής τους συνεπάγεται τη μερική ή ολική ρήξη τους.
Για να καταλάβουμε τη διαδικασία αρκεί να φανταστεί κανείς ότι μετά από μια έντονη άσκηση του μυ ακολουθεί μια φλεγμονώδης αντίδραση που ονομάζεται “πονος”, καθως μέσα στο μυϊκό ιστό διεισδύουν φαγοκύτταρα, αυξάνονται τα λεμφοκύτταρα στο αίμα και ενέχει ο τραυματισμός κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής.
Προς επιρρωσιν των παραπάνω η βιβλιογραφία αναφέρει ότι ένας τραυματισμός έχει ως υπόβαθρο τη καθιστική ζωή ,την υπερκόπωση,αλλά και την υπερδιάταση με απότοκο τη θλάση.Πρέπει να αναφέρουμε ότι η θλάση, παρατηρείται ως επί το πλείστον στην μυοτενόντια ένωση του δικεφάλου μυός, κυρίως λόγω της μειωμένης αιμάτωσης της περιοχής αυτής.
Πολλοί αθλητές εμφανίζουν υποτροπή γύρω στο 30% κυρίως λόγω του πραγματικά ανεπαρκούς προγράμματος αποκατάστασης αλλά και της πρώιμης επιστροφής τους στην άθληση.
Σημαντικό ρόλο για την πορεία της αποκατάστασης του κάθε αθλητή διαδραματίζει ο μηχανισμός κάκωσης καθώς βάσει βιβλιογραφίας πιο γρήγορα θεραπεύεται ο τραυματισμός κατά τη διάρκεια έντονου τρεξίματος. Η λειτουργία των μυών του οπίσθιου μηριαίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη κάμψη της άρθρωσης του γόνατος και της επέκτασης της άρθρωσης του ισχίου.
Ειδικότερα ο δικέφαλος μηριαίος σχετίζεται με την εξωτερική περιστροφή του ισχίου ενώ με την εσωτερική περιστροφή περισσότερο ο ημιμεμβρανώδης και ο ημιτενοντώδης
Ο τραυματισμός που αφορά τη μακρά κεφαλή του δικεφάλου σχετίζεται με το γρήγορο τρέξιμο και τα sprint στο ποδόσφαιρό, στο στίβο και στο μπάσκετ κλπ.. Ομως υπάρχει και η περίπτωση του τραυματισμού του τένοντα του ημιϋμενώδη μη μέσω υπερδιάτασης, κάμψης ισχίων και έκτασης γόνατου κατά τη διάρκεια ενός λακτίσματα στους αθλητές που ασχολούνται με πολεμικές τέχνες.
Εύλογα συνάγεται λοιπόν ότι ο τραυματισμός μέσω πολεμικών τεχνών είναι πιο σοβαρός και απαιτεί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα επούλωσης.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι η μακριά κεφαλή του δικέφαλου μηριαίου μυός φέρει πιο κοντές μυϊκές ίνες σε αντίθεση με τον ημιμεμβρανώδη που έχει μεν παρόμοια μυϊκή δομή, αλλά έχει διαφορετική εγγύς προσκόλληση καθώς και διαφορετικό βραχίονα ροπής. Προκειμένου να γίνει κατανοητό το παραπάνω χρειάζεται να αναλογιστεί κανείς ότι για την ίδια κίνηση της άρθρωσης, παρουσιάζει μικρότερη καταπόνηση ο ημιτενοντώδης είτε λόγω μεγαλύτερου μήκους μυϊκών δεσμών είτε μακρύτερου τένοντα.
Ανατομικά παρατηρούμε ότι ο ημιτενοντώδης και ο δικέφαλος μηριαίος έχουν ένα κοινό τένοντα στο ισχίο και ο ημιμεμβρανώδης τοπογραφικά βρίσκεται πιο πλευρικά. Όσον αφορά το τι μπορεί να επηρεαστεί σε τυχόν τραυματισμό του μυ,φαίνεται ότι διατρέχουν κίνδυνο το κάτω γλουτιαίο νεύρο ,η κάτω γλουτιαια αρτηρία μαζί με το ισχιακό νεύρο είτε σε θλάσεις που απαιτούν χειρουργική επέμβαση είτε σε πιο ήπιες.
Επιπροσθέτως έχουν αναφερθεί σε κάποια papers ότι ορισμένες ανατομικές παραλλαγές είτε τροποποιήσιμες είτε όχι ,είναι άμεσα σχετιζόμενες με τη τάση τραυματισμού δηλαδή αυξάνουν την ήδη υπάρχουσα πιθανότητα που αναφέρθηκε παραπάνω. Για αυτό και καλείται μετά το ατομο- αθλητής να τροποποιήσει το προπονητικό πλάνο του προκειμένου ναι μεν να γίνεται η εκγύμναση αυτών αλλά και να αποφευχθεί η θλάση.
Η ακτινογραφία αποτελεί ένα μέσο αναπαράστασης και προβολής της μυϊκής θλάσης καθώς την αναδεικνύει και βοηθάει στη συνειδητοποίηση του βαθμού του τραυματισμού. Η σωστή διάγνωση μη ξεχνάτε θα φέρει και τη σωστή θεραπεία!
Μπορεί ακόμα να επιτευχθεί και με απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI) με πιο ενδελεχή αποτελέσματα .Πιο επιρρεπής φαίνεται να είναι ο δικέφαλος μηριαίος σε σχέση με τους άλλους δύο μύες.
Τις πρώτες ημέρες του τραυματισμού εφαρμόζεται το “πενταπτυχο”
- R. I. C. E. (Protection, Rest, Ice, Compression, Elevation) υπό την επίβλεψη γιατρού ή φυσικοθεραπευτή.
Βασικες μέθοδοι αντιμετώπισης μετά τον τραυματισμό, είναι η ξεκούραση του μέλους, με ταυτόχρονη τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων, προκειμένου να περιορισθεί το αιμάτωμα. Συνήθως η αλλαγή αυτών γίνεται περίπου τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας για περίπου δύο μερες. Η περίδεση της πάσχουσας περιοχής γίνεται για να περιοριστεί το αιμάτωμα μέσω μείωσης του ενδομυϊκού χώρου. Έπεται η τοποθέτηση των ποδιών σε αναρροπή θέση ,προκειμένου να μειωθεί το οίδημα ενώ ταυτόχρονα γίνεται και χορήγηση ΜΣΑΦ. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται καταλληλότερες συνθήκες για αποκατάσταση των μυϊκών ινών. Η διαδικασία αυτή λέγεται Επούλωση.
Επιτακτική ανάγκη τίθεται και η φυσικοθεραπεία ,ενώ δεν εκλείπουν εναλλακτικές θεραπείες με εμδοδιαθερμία, με laser και διασταυρούμενα ρεύματα, με υπέρηχο και υδροθεραπεία. Η κατάλληλη αντιμετώπιση μετά τον τραυματισμό επηρεάζει σημαντικά την εξέλιξη της φλεγμονής και την αποκατάσταση των μυϊκών ινών.
Κατά την επούλωση έχουμε παρατηρήσει κάποια στάδια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το καθένα. Δηλαδή το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει τα συχνότερα συμπτώματα μιας φλεγμονής όπως αγγειοσύσπαση, οίδημα και πόνο . Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει κυρίως τη παραγωγή κολλαγόνου και ξεκινά ουσιαστικά η διαδικασία της επιθήλιο ποίησης (συμμετέχουν ινοβλάστες). Το τρίτο στάδιο περιλαμβάνει τη διαμόρφωση ουλώδους ιστού στη περιοχή της φλεγμονής,ενώ περιορίζεται η παραγωγή κολλαγόνου και επανεκπαιδευεται μεταφορικά το μέλος μέσω της φυσικοθεραπείας. Οι ασκήσεις τώρα για ενδυνάμωση πρέπει να γίνονται και για το περιορισμό τραυματισμών εκ των προτέρων που αφορούν την ισχιοκνημιαία περιοχή.
Σήμερα μάλιστα φαίνεται να χρησιμοποιείται πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP) ως ένα μέσο που θα επιταχύνει την επούλωση,όμως είναι σε δοκιμαστικά ακόμα στάδια .Το πλάσμα αυτό προέρχεται από το αίμα του ίδιου του ασθενούς, από τα δικά του κύτταρα ,δηλαδή δεν είναι ξένα. Περιέχει σε μεγάλο ποσοστό πρωτεινες όπως αυξητικούς παράγοντες ,γεγονός που το καθιστά αρκετά τελεσφορο στην όλη επουλωτική διαδικασία.
Μάλιστα ειναι χρήσιμο να αναφερθεί καθώς δεν έχει προκύψει μια ολοκληρωμένη ακόμα έρευνα του τρόπου βάσει του οποίου, οι ατομικές παραλλαγές ανατομικές όχι μονο στο χώρο των οπισθίων μηριαίων μυών αλλά και σε ανώτερες μυϊκές ομάδες όπως των κοιλιακών κλπ. ,συνδυαζόμενες με την ηλικία και το φύλο μπορούν να οδηγήσουν πιο γρήγορα σε τραυματισμό ή μη.
Είναι λοιπόν η έρευνα σε μια δυναμική διαδικασία ,όπου συνεχώς προκύπτουν νέα δεδομένα και νέα στοιχεία τα οποία αξιοποιούνται για καλύτερη διάγνωση ,πρόληψη και θεραπεία.
Βιβλιογραφικές πηγές:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33612019/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34426558/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22669443/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33564496/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33612019/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22669443/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24121082/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33571961/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30260012/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38218663/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38090744/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23015867/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14751943/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34143256/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34426558/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30725654/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37430678/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37857686/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38239887/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32216654/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30117053/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30997529/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34886078/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34686966/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34207080/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24929658/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37629619/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22666648/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37740078/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38196878/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17200309/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15911599/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18382942/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36064431/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34472147/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18310690/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38239882/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38264326/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38198786/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37707490/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32644362/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34735309/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38266532/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37728629/
https://physiokinesis.gr/ailments/musculoskeletal-system/hamstring-strain
Κοινοποιήστε
Οξύ αορτικό σύνδρομο
Μυοσκελετικές παθήσεις και φυσικοθεραπεία – Η Κική Βατμανίδου απαντά
Ποιοι είναι οι συχνότεροι τύποι μυοσκελετικών παθήσεων και ποιοι παράγοντες κινδύνου μπορούν να τις προκαλέσουν;
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βρείτε μας στο Facebook και στο Instagram
Επικοινωνία
Η ομάδα μας
Διαφημιστείτε στη truemed.gr
Όροι χρήσης
Προσωπικά δεδομένα
Copyright©Truemed
Για περισσότερη ζωή
Designed – Developed by Premiumweb.gr
| Επικοινωνία | Η ομάδα μας | Διαφημιστείτε στη truemed.gr| | Όροι χρήσης | Προσωπικά δεδομένα | Copyright©Truemed | |Για περισσότερη ζωή |
Designed – Developed by Premiumweb.gr
© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.