Αγγελική Παναγοπούλου

ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΗΣ ΑΠΟΦΥΣΗ:

Η σκωληκοειδής απόφυση είναι ένας σωληνοειδής σχηματισμός με τυφλό άκρο που προβάλλει από το τοίχωμα του τυφλού, το οποίο αποτελεί το πρώτο τμήμα του παχέος εντέρου. Εντοπίζεται στον δεξιό λαγόνιο βόθρο, ελαφρά περιφερικότερα της ειλεοτυφλικής συμβολής.

Μπορεί να κινείται ελεύθερα εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας, κρεμάμενη από το μεσεντέριό της , γι’ αυτό και η ακριβής της θέση ποικίλει από άτομο σε άτομο. Οι πιθανές θέσεις της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι εμπροσθοειλεϊκή, πυελική, οπισθοτυφλική, υποτυφλική και δεξιά παρακολική. Η συνηθέστερη θέση της, όμως, είναι οπισθίως και επί τα εντός του τυφλού.

Παλαιότερα, η σκωληκοειδής απόφυση θεωρείτο ένα εμβρυικό υπόλειμμα, χωρίς ιδιαίτερη σημασία για την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Ωστόσο, πρόσφατα επιβεβαιώθηκε ότι διαθέτει υψηλή συγκέντρωση λεμφικού ιστού, ο οποίος διεγείρει την ανάπτυξη ορισμένων τύπων ευεργετικών βακτηρίων, που αποθηκεύονται στην σκωληκοειδή απόφυση. Αυτό χρησιμεύει στο να υπάρχει επάρκεια των βακτηρίων αυτών σε περίπτωση διάρροιας. Γι’ αυτό και σε όσους έχουν υποβληθεί σε σκωληκοειδεκτομή, παρατηρούνται αυξημένες λοιμώξεις.

ΟΞΕΙΑ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ:

Ως οξεία σκωληκοειδίτιδα ορίζεται η οξεία φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης, η οποία ξεκινάει από τον βλεννογόνο και επεκτείνεται προς τον ορογόνο χιτώνα της. Η μέγιστη επίπτωση της είναι την 2^η-3^η δεκαετία της ζωής. Εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες, εκτός από την εφηβεία έως την ηλικία των 25 ετών, που υπάρχει η αναλογία άνδρες/γυναίκες= 3/2.

ΑΙΤΙΟΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ:

Ο κυριότερος μηχανισμός πρόκλησης οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι η απόφραξη του αυλού της σκωληκοειδούς απόφυσης από:

• κοπρόλιθο: είναι το συχνότερο αίτιο και οφείλεται στη συσσώρευση κοπρανώδους υλικού γύρω από φυτικές ίνες.

• διογκωμένα λεμφογενή θυλάκια: προκύπτουν αντιδραστικά λόγω ιογενούς λοίμωξης.

• συμπυκνωμένο βάριο

• σκώληκες: όπως οξύουροι, ασκαρίδες, ταινίες

• όγκους: με συχνότερο το καρκινοειδές, που αναπτύσσεται από τα κύτταρα του συστήματος ΑPUD (Αmine Precursor Uptake and Decarboxylation) που βρίσκονται στη σκωληκοειδή απόφυση.

• σπάνια λόγω λοίμωξης από Yersinia pseudotuberculosis ή enterocolitica.

Όλα τα παραπάνω αίτια προκαλούν έκκριση βλέννης, με αποτέλεσμα διόγκωση της σκωληκοειδούς και αύξηση των ενδοαυλικών πιέσεων. Τα βακτηρίδια του αυλού πολλαπλασιάζονται, διεισδύουν στο τοίχωμα της σκωληκοειδούς, ενώ λόγω των αυξημένων πιέσεων προκαλείται συμπίεση αρχικά των φλεβών και μετά των αρτηριών. Αυτό οδηγεί σε μείωση της αιμάτωσης της σκωληκοειδούς , ενώ αν φτάσει σε σημείο νέκρωσης του τοιχώματός της, προκύπτει γαγγραινώδης σκωληκοειδίτιδα και διάτρηση.

• Όταν η διεργασία εξελίσσεται βραδέως, τα παρακείμενα όργανα (τελικός ειλεός, τυφλό, επίπλουν) περιχαρακώνουν την φλεγμονή και προκύπτει ένα εντοπισμένο απόστημα (plastron).

• Όταν η διεργασία εξελίσσεται ταχέως ή σε παραμελημένες περιπτώσεις, η διάτρηση της σκωληκοειδούς οδηγεί σε διασπορά κοπρανώδους περιεχομένου εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας, με αποτέλεσμα περιτονίτιδα.

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

• Κοιλιακή δυσφορία

• Ανορεξία

• Εμετοί

• Δεκατική πυρετική κίνηση

• Κακουχία

• Αρχικά ήπιο περιομφαλικό άλγος σπλαχνικού τύπου, διάρκειας 4-6 ωρών, λόγω σπασμού των λείων μυϊκών ινών ως αντίδραση στην απόφραξη του οργάνου ή τη διάταση του αυλού

• Ακολουθεί άλγος σωματικού τύπου μετά από περίπου 12 ώρες, λόγω επέκτασης της φλεγμονής από το τοίχωμα της σκωληκοειδούς στο τοιχωματικό περιτόναιο. Ο πόνος είναι πιο έντονος, επιδεινώνεται με τις κινήσεις, τον βήχα, το φτέρνισμα, τη βαθιά αναπνοή και το περπάτημα και εντοπίζεται στον δεξιό λαγόνιο βόθρο.

Η τυπική αυτή μετανάστευση του πόνου από την περιομφαλική περιοχή στο δεξιό κάτω τεταρτημόριο της κοιλίας συμβαίνει στο 66% των ασθενών.

Επίσης, τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με τη θέση της σκωληκοειδούς:

• Αν είναι στην πύελο, κοντά στο ορθό: ερεθισμός του ορθού, διάρροια

• Αν είναι κοντά σε ουροδόχο κύστη, ουρητήρα: συχνουρία, δυσουρία, μικροσκοπική πυουρία (δηλαδή εικόνα ουρολοίμωξης)

• Αν είναι οπισθοτυφλική και φτάνει σε μεγάλο ύψος: ευαισθησία κάτω από το δεξιό πλευριτικό τόξο

• Αν είναι κοντά σε σάλπιγγες: οξύς πυελικός πόνος

Αν δεν αντιμετωπιστεί, προκαλείται διάτρηση σε 12-24 ώρες, με αποτέλεσμα περιτονίτιδα και εμφάνιση πυρετού, ταχυκαρδίας και σανιδώδους κοιλίας (σκληρή και ευαίσθητη κοιλιά).

Ιδιαίτερη κλινική εικόνα παρατηρείται σε ακραίες ηλικιακές ομάδες και στις εγκύους.

• Ηλικιωμένοι: η φλεγμονή περιχαρακώνεται πιο εύκολα από τα γειτονικά όργανα και εμφανίζουν πιο αμβληχρά συμπτώματα.

• παιδιά: σπάνια εμφανίζεται σκωληκοειδίτιδα σε παιδιά κάτω των δύο ετών λόγω μεγαλύτερου εύρους της σκωληκοειδούς απόφυσης. Ωστόσο, κάνουν γρήγορα γενικευμένη περιτονίτιδα, εξαιτίας της μη καλής ανάπτυξης των αμυντικών μηχανισμών.

• εγκυμονούσες: είναι δύσκολη η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας λόγω ναυτίας, εμετών και κοιλιακής δυσφορίας που μπορεί να θεωρηθούν ότι προκαλούνται λόγω της κύησης, αλλά και επειδή έχουμε μετατόπιση της σκωληκοειδούς από το δεξί κάτω στο δεξί άνω τεταρτημόριο της κοιλίας στο 2^ο και 3^ο τρίμηνο εξαιτίας διάτασης της μήτρας. Αν προκληθεί διάτρηση σκωληκοειδούς σε έγκυο, η θνητότητα του εμβρύου μπορεί να φτάσει μέχρι 20-35%.

ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ:

• όψη πάσχοντος

• ταχυκαρδία

• μειωμένοι εντερικοί ήχοι

• σημείο Mc Burney: ευαισθησία και σύσπαση κατά τη ψηλάφηση και τη πίεση στο 1/3 της απόστασης μεταξύ δεξιάς άνω λαγονίου άκανθας και του ομφαλού.

• αναπηδώσα ευαισθησία: έντονος πόνος κατά την απότομη άρση πίεσης του κοιλιακού τοιχώματος λόγω ερεθισμού του τοιχωματικού περιτοναίου.

• σημείο Rovsing: πίεση στον αριστερό λαγόνιο βόθρο προκαλεί πόνο στον δεξιό λαγόνιο βόθρο.

• σημείο θυρεοειδούς: πόνος από σύσπαση του θυρεοειδούς μυός σε έσω στροφή του δεξιού μηρού που βρίσκεται σε κάμψη. Συμβαίνει αν η σκωληκοειδής είναι πυελική.

• σημείο ψοϊτη: σύσπαση ψοϊτη μυός όταν γίνεται έκταση του δεξιού σκέλους, ενώ ο ασθενής βρίσκεται σε αριστερή πλάγια θέση. Συμβαίνει όταν η σκωληκοειδής είναι οπισθοτυφλική.

• σημείο Dunphy: έκλυση πόνου με τον βήχα

• δακτυλική εξέταση: προκύπτει πόνος σε περίπτωση φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς απόφυσης

ΔΙΑΓΝΩΣΗ:

Η διάγνωση είναι κατά βάση κλινική και στηρίζεται στο ιστορικό και τη φυσική εξέταση. Επιπλέον εξετάσεις διενεργούνται για επιβεβαίωση της διάγνωσης και αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων.

Εργαστηριακά:

• Γενική αίματος: θα αναδείξει λευκοκυττάρωση

• Γενική ούρων: για αποκλεισμό ουρολοίμωξης ή για επιβεβαίωση σκωληκοειδίτιδας, όταν η σκωληκοειδής είναι κοντά σε ουροδόχο ή ουρητήρα.

• Τεστ κύησης: για αποκλεισμό έκτοπης κύησης

• Γυναικολογική εξέταση: για αποκλεισμό φλεγμονώδους νόσου πυέλου ή ωοθηκικής κύστης.

Απεικόνιση:

• Υπέρηχος κοιλίας: αναδεικνύει διογκωμένη σκωληκοειδή απόφυση με παχυσμένο τοίχωμα και αποκλείει άλλες παθολογικές καταστάσεις.

• Ακτινογραφία κοιλίας: σπανίως βοηθά

• Αξονική τομογραφία κοιλίας: αναδεικνύει παχυσμένη σκωληκοειδή απόφυση με περισκωληκοειδικά νημάτια. Έχει πολύ υψηλή ακρίβεια, όμως υπάρχει κίνδυνος λόγω έκθεσης στην ακτινοβολία.

• Ακτινογραφία θώρακος: για αποκλεισμό πνευμονίας δεξιού κάτω λοβού που προκαλεί οξεία κοιλία, όπως και η σκωληκοειδίτιδα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:

Η θεραπεία εκλογής είναι η σκωληκοειδεκτομή. Η θεραπεία μόνο με αντιβιοτικά δεν είναι αποτελεσματική, καθώς δεν προκαλεί λύση της απόφραξης, με αποτέλεσμα να γίνει υποτροπή.

Υπάρχουν δύο είδη σκωληκοειδεκτομής: η ανοιχτή και η λαπαροσκοπική.

Η ανοιχτή σκωληκοειδεκτομή γίνεται με τομή στο κάτω μέρος της κοιλίας, απολινώνεται η σκωληκοειδική αρτηρία και στη συνέχεια αφαιρείται η σκωληκοειδής. Η έξοδος από το νοσοκομείο γίνεται στη 2^η-3^η μετεγχειρητική μέρα.

Η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή γίνεται με μικρότερες τομές για την είσοδο των εργαλείων, ακολουθεί την ίδια περίπου τεχνική με την ανοιχτή, όμως πλεονεκτεί στο ότι ανευρίσκεται η σκωληκοειδής σε όποια θέση και αν βρίσκεται, μπορεί να ελεγχθεί και η υπόλοιπη περιτοναϊκή κοιλότητα, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα διαπύησης του τραύματος και γρηγορότερη επάνοδος στην καθημερινή δραστηριότητα λόγω λιγότερο μετεγχειρητικού πόνου και μήκους τομής.

Συμπερασματικά: Η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση είναι το παν για μια ευνοϊκή πρόγνωση και πρόληψη των επιπλοκών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• HARRISON. Εσωτερική Παθολογία (17^η έκδοση). Αnthony s. Fauci, Dennis L. Kasper, Dan L. Longo, Eugene Braunwald, Stephen L. Hauser, J. Larry Jameson, Joseph Loscalzo.

p. 1933-1935

• Χειρουργική: Problems, Diagnosis and Management (5^η έκδοση). Clive R. G. Quick, Joanna B. Reed, Simon J. F. Harper, Kourosh Saeb-Parsy.

p.453-463

• https://www.onmed.gr/ygeia/story/358870/skolikoeidis-apofysi-epivevaiothike-telika-o-rolos-tis

• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/appendicitis/symptoms-causes/syc-20369543

By Mayo Clinic Staff

• https://www.healthline.com/health/appendicitis#tests

TrueMed-ForLivingMore

 Αγγελική Παναγοπούλου

ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΗΣ ΑΠΟΦΥΣΗ:

Η σκωληκοειδής απόφυση είναι ένας σωληνοειδής σχηματισμός με τυφλό άκρο που προβάλλει από το τοίχωμα του τυφλού, το οποίο αποτελεί το πρώτο τμήμα του παχέος εντέρου. Εντοπίζεται στον δεξιό λαγόνιο βόθρο, ελαφρά περιφερικότερα της ειλεοτυφλικής συμβολής.

Μπορεί να κινείται ελεύθερα εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας, κρεμάμενη από το μεσεντέριό της , γι’ αυτό και η ακριβής της θέση ποικίλει από άτομο σε άτομο. Οι πιθανές θέσεις της σκωληκοειδούς απόφυσης είναι εμπροσθοειλεϊκή, πυελική, οπισθοτυφλική, υποτυφλική και δεξιά παρακολική. Η συνηθέστερη θέση της, όμως, είναι οπισθίως και επί τα εντός του τυφλού.

Παλαιότερα, η σκωληκοειδής απόφυση θεωρείτο ένα εμβρυικό υπόλειμμα, χωρίς ιδιαίτερη σημασία για την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Ωστόσο, πρόσφατα επιβεβαιώθηκε ότι διαθέτει υψηλή συγκέντρωση λεμφικού ιστού, ο οποίος διεγείρει την ανάπτυξη ορισμένων τύπων ευεργετικών βακτηρίων, που αποθηκεύονται στην σκωληκοειδή απόφυση. Αυτό χρησιμεύει στο να υπάρχει επάρκεια των βακτηρίων αυτών σε περίπτωση διάρροιας. Γι’ αυτό και σε όσους έχουν υποβληθεί σε σκωληκοειδεκτομή, παρατηρούνται αυξημένες λοιμώξεις.

ΟΞΕΙΑ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ:

Ως οξεία σκωληκοειδίτιδα ορίζεται η οξεία φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης, η οποία ξεκινάει από τον βλεννογόνο και επεκτείνεται προς τον ορογόνο χιτώνα της. Η μέγιστη επίπτωση της είναι την 2^η-3^η δεκαετία της ζωής. Εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες, εκτός από την εφηβεία έως την ηλικία των 25 ετών, που υπάρχει η αναλογία άνδρες/γυναίκες= 3/2.

ΑΙΤΙΟΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ:

Ο κυριότερος μηχανισμός πρόκλησης οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι η απόφραξη του αυλού της σκωληκοειδούς απόφυσης από:

• κοπρόλιθο: είναι το συχνότερο αίτιο και οφείλεται στη συσσώρευση κοπρανώδους υλικού γύρω από φυτικές ίνες.

• διογκωμένα λεμφογενή θυλάκια: προκύπτουν αντιδραστικά λόγω ιογενούς λοίμωξης.

• συμπυκνωμένο βάριο

• σκώληκες: όπως οξύουροι, ασκαρίδες, ταινίες

• όγκους: με συχνότερο το καρκινοειδές, που αναπτύσσεται από τα κύτταρα του συστήματος ΑPUD (Αmine Precursor Uptake and Decarboxylation) που βρίσκονται στη σκωληκοειδή απόφυση.

• σπάνια λόγω λοίμωξης από Yersinia pseudotuberculosis ή enterocolitica.

Όλα τα παραπάνω αίτια προκαλούν έκκριση βλέννης, με αποτέλεσμα διόγκωση της σκωληκοειδούς και αύξηση των ενδοαυλικών πιέσεων. Τα βακτηρίδια του αυλού πολλαπλασιάζονται, διεισδύουν στο τοίχωμα της σκωληκοειδούς, ενώ λόγω των αυξημένων πιέσεων προκαλείται συμπίεση αρχικά των φλεβών και μετά των αρτηριών. Αυτό οδηγεί σε μείωση της αιμάτωσης της σκωληκοειδούς , ενώ αν φτάσει σε σημείο νέκρωσης του τοιχώματός της, προκύπτει γαγγραινώδης σκωληκοειδίτιδα και διάτρηση.

• Όταν η διεργασία εξελίσσεται βραδέως, τα παρακείμενα όργανα (τελικός ειλεός, τυφλό, επίπλουν) περιχαρακώνουν την φλεγμονή και προκύπτει ένα εντοπισμένο απόστημα (plastron).

• Όταν η διεργασία εξελίσσεται ταχέως ή σε παραμελημένες περιπτώσεις, η διάτρηση της σκωληκοειδούς οδηγεί σε διασπορά κοπρανώδους περιεχομένου εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας, με αποτέλεσμα περιτονίτιδα.

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

• Κοιλιακή δυσφορία

• Ανορεξία

• Εμετοί

• Δεκατική πυρετική κίνηση

• Κακουχία

• Αρχικά ήπιο περιομφαλικό άλγος σπλαχνικού τύπου, διάρκειας 4-6 ωρών, λόγω σπασμού των λείων μυϊκών ινών ως αντίδραση στην απόφραξη του οργάνου ή τη διάταση του αυλού

• Ακολουθεί άλγος σωματικού τύπου μετά από περίπου 12 ώρες, λόγω επέκτασης της φλεγμονής από το τοίχωμα της σκωληκοειδούς στο τοιχωματικό περιτόναιο. Ο πόνος είναι πιο έντονος, επιδεινώνεται με τις κινήσεις, τον βήχα, το φτέρνισμα, τη βαθιά αναπνοή και το περπάτημα και εντοπίζεται στον δεξιό λαγόνιο βόθρο.

Η τυπική αυτή μετανάστευση του πόνου από την περιομφαλική περιοχή στο δεξιό κάτω τεταρτημόριο της κοιλίας συμβαίνει στο 66% των ασθενών.

Επίσης, τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με τη θέση της σκωληκοειδούς:

• Αν είναι στην πύελο, κοντά στο ορθό: ερεθισμός του ορθού, διάρροια

• Αν είναι κοντά σε ουροδόχο κύστη, ουρητήρα: συχνουρία, δυσουρία, μικροσκοπική πυουρία (δηλαδή εικόνα ουρολοίμωξης)

• Αν είναι οπισθοτυφλική και φτάνει σε μεγάλο ύψος: ευαισθησία κάτω από το δεξιό πλευριτικό τόξο

• Αν είναι κοντά σε σάλπιγγες: οξύς πυελικός πόνος

Αν δεν αντιμετωπιστεί, προκαλείται διάτρηση σε 12-24 ώρες, με αποτέλεσμα περιτονίτιδα και εμφάνιση πυρετού, ταχυκαρδίας και σανιδώδους κοιλίας (σκληρή και ευαίσθητη κοιλιά).

Ιδιαίτερη κλινική εικόνα παρατηρείται σε ακραίες ηλικιακές ομάδες και στις εγκύους.

• Ηλικιωμένοι: η φλεγμονή περιχαρακώνεται πιο εύκολα από τα γειτονικά όργανα και εμφανίζουν πιο αμβληχρά συμπτώματα.

• παιδιά: σπάνια εμφανίζεται σκωληκοειδίτιδα σε παιδιά κάτω των δύο ετών λόγω μεγαλύτερου εύρους της σκωληκοειδούς απόφυσης. Ωστόσο, κάνουν γρήγορα γενικευμένη περιτονίτιδα, εξαιτίας της μη καλής ανάπτυξης των αμυντικών μηχανισμών.

• εγκυμονούσες: είναι δύσκολη η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας λόγω ναυτίας, εμετών και κοιλιακής δυσφορίας που μπορεί να θεωρηθούν ότι προκαλούνται λόγω της κύησης, αλλά και επειδή έχουμε μετατόπιση της σκωληκοειδούς από το δεξί κάτω στο δεξί άνω τεταρτημόριο της κοιλίας στο 2^ο και 3^ο τρίμηνο εξαιτίας διάτασης της μήτρας. Αν προκληθεί διάτρηση σκωληκοειδούς σε έγκυο, η θνητότητα του εμβρύου μπορεί να φτάσει μέχρι 20-35%.

ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ:

• όψη πάσχοντος

• ταχυκαρδία

• μειωμένοι εντερικοί ήχοι

• σημείο Mc Burney: ευαισθησία και σύσπαση κατά τη ψηλάφηση και τη πίεση στο 1/3 της απόστασης μεταξύ δεξιάς άνω λαγονίου άκανθας και του ομφαλού.

• αναπηδώσα ευαισθησία: έντονος πόνος κατά την απότομη άρση πίεσης του κοιλιακού τοιχώματος λόγω ερεθισμού του τοιχωματικού περιτοναίου.

• σημείο Rovsing: πίεση στον αριστερό λαγόνιο βόθρο προκαλεί πόνο στον δεξιό λαγόνιο βόθρο.

• σημείο θυρεοειδούς: πόνος από σύσπαση του θυρεοειδούς μυός σε έσω στροφή του δεξιού μηρού που βρίσκεται σε κάμψη. Συμβαίνει αν η σκωληκοειδής είναι πυελική.

• σημείο ψοϊτη: σύσπαση ψοϊτη μυός όταν γίνεται έκταση του δεξιού σκέλους, ενώ ο ασθενής βρίσκεται σε αριστερή πλάγια θέση. Συμβαίνει όταν η σκωληκοειδής είναι οπισθοτυφλική.

• σημείο Dunphy: έκλυση πόνου με τον βήχα

• δακτυλική εξέταση: προκύπτει πόνος σε περίπτωση φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς απόφυσης

ΔΙΑΓΝΩΣΗ:

Η διάγνωση είναι κατά βάση κλινική και στηρίζεται στο ιστορικό και τη φυσική εξέταση. Επιπλέον εξετάσεις διενεργούνται για επιβεβαίωση της διάγνωσης και αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων.

Εργαστηριακά:

• Γενική αίματος: θα αναδείξει λευκοκυττάρωση

• Γενική ούρων: για αποκλεισμό ουρολοίμωξης ή για επιβεβαίωση σκωληκοειδίτιδας, όταν η σκωληκοειδής είναι κοντά σε ουροδόχο ή ουρητήρα.

• Τεστ κύησης: για αποκλεισμό έκτοπης κύησης

• Γυναικολογική εξέταση: για αποκλεισμό φλεγμονώδους νόσου πυέλου ή ωοθηκικής κύστης.

Απεικόνιση:

• Υπέρηχος κοιλίας: αναδεικνύει διογκωμένη σκωληκοειδή απόφυση με παχυσμένο τοίχωμα και αποκλείει άλλες παθολογικές καταστάσεις.

• Ακτινογραφία κοιλίας: σπανίως βοηθά

• Αξονική τομογραφία κοιλίας: αναδεικνύει παχυσμένη σκωληκοειδή απόφυση με περισκωληκοειδικά νημάτια. Έχει πολύ υψηλή ακρίβεια, όμως υπάρχει κίνδυνος λόγω έκθεσης στην ακτινοβολία.

• Ακτινογραφία θώρακος: για αποκλεισμό πνευμονίας δεξιού κάτω λοβού που προκαλεί οξεία κοιλία, όπως και η σκωληκοειδίτιδα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:

Η θεραπεία εκλογής είναι η σκωληκοειδεκτομή. Η θεραπεία μόνο με αντιβιοτικά δεν είναι αποτελεσματική, καθώς δεν προκαλεί λύση της απόφραξης, με αποτέλεσμα να γίνει υποτροπή.

Υπάρχουν δύο είδη σκωληκοειδεκτομής: η ανοιχτή και η λαπαροσκοπική.

Η ανοιχτή σκωληκοειδεκτομή γίνεται με τομή στο κάτω μέρος της κοιλίας, απολινώνεται η σκωληκοειδική αρτηρία και στη συνέχεια αφαιρείται η σκωληκοειδής. Η έξοδος από το νοσοκομείο γίνεται στη 2^η-3^η μετεγχειρητική μέρα.

Η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή γίνεται με μικρότερες τομές για την είσοδο των εργαλείων, ακολουθεί την ίδια περίπου τεχνική με την ανοιχτή, όμως πλεονεκτεί στο ότι ανευρίσκεται η σκωληκοειδής σε όποια θέση και αν βρίσκεται, μπορεί να ελεγχθεί και η υπόλοιπη περιτοναϊκή κοιλότητα, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα διαπύησης του τραύματος και γρηγορότερη επάνοδος στην καθημερινή δραστηριότητα λόγω λιγότερο μετεγχειρητικού πόνου και μήκους τομής.

Συμπερασματικά: Η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση είναι το παν για μια ευνοϊκή πρόγνωση και πρόληψη των επιπλοκών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• HARRISON. Εσωτερική Παθολογία (17^η έκδοση). Αnthony s. Fauci, Dennis L. Kasper, Dan L. Longo, Eugene Braunwald, Stephen L. Hauser, J. Larry Jameson, Joseph Loscalzo.

p. 1933-1935

• Χειρουργική: Problems, Diagnosis and Management (5^η έκδοση). Clive R. G. Quick, Joanna B. Reed, Simon J. F. Harper, Kourosh Saeb-Parsy.

p.453-463

• https://www.onmed.gr/ygeia/story/358870/skolikoeidis-apofysi-epivevaiothike-telika-o-rolos-tis

• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/appendicitis/symptoms-causes/syc-20369543

By Mayo Clinic Staff

• https://www.healthline.com/health/appendicitis#tests

TrueMed-ForLivingMore