For Living More⚕️
🚑 Εφημερεύοντα φαρμακεία / Τηλέφωνα Α’ Ανάγκης 🚑
Βρες τις χαμηλότερες τιμές φαρμάκων 💊
Βασίλης Κυτίνος και Μαρία Παπασαραφιανού: Ο δρόμος για την Ιατρική
5-9-2020
Ο Βασίλης Κυτίνος από το Γελ Κανήθου με 18150 πέρασε στην Ιατρική Θεσσαλονίκης.
Η Μαρία Παπασαραφιανού από το Γελ Κασσάνδρας και με 18838 κατάφερε επίσης να μπει στην Ιατρική Θεσσαλονίκης.
Δύο παιδιά από διαφορετικές πόλεις αλλά με ίδιο στόχο και ίδιο πάθος για την ιατρική. Δύο παιδιά που με όπλο το διάβασμα και την αποφασιστικότητα τους πέτυχαν το όνειρο τους και πλέον ξεκινάνε ένα νέο ταξίδι.
Πριν ξεκινήσουν όμως αυτό το μαγικό ταξίδι έκαναν μία στάση στην TrueMed και μας σκιαγράφησαν την επιτυχία τους.
Τι σε έκανε να διαλέξεις την ιατρική;
Βασίλης: Στην επιλογή της ιατρικής με βοήθησε, αρχικά, το ενδιαφέρον μου από πολύ μικρή ηλικία στους επιστημονικούς κλάδους. Όσο μεγάλωνα, άκουγα τη προσφορά και τα κατορθώματα διαφόρων γιατρών, τα οποία με εντυπωσίαζαν, ενώ παράλληλα ερχόμουν σε επαφή με το μάθημα της Βιολογίας, που μου προκαλούσε αμέτρητα ερωτήματα ως προς τη φύση του ανθρώπου. Αυτό, σε συνδυασμό με τη θέληση μου να είμαι χρήσιμος στους συνανθρώπους μου και σε αυτούς που έχουν ανάγκη, με οδήγησε στον τομέα της Ιατρικής.
Μαρία: Αυτή την επιλογή την έκανα από πολύ μικρή. Συνειδητοποίησα πως μέσω του επαγγέλματός μου μπορώ να προσφέρω. Αυτή μου η σκέψη επιβεβαιώθηκε, ειδικά μετά την επέλαση της πανδημίας ,όπου οι γιατροί διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Πώς επηρέασε η καραντίνα την προετοιμασία σου;
Βασίλης: Η καραντίνα, στην προετοιμασία μου, έπαιξε διπλό ρόλο. Από την μία, μου έδωσε τον χρόνο που χρειαζόμουν για να αποστηθίσω ακριβώς την θεωρία της Βιολογίας και να μελετήσω περισσότερο την θεωρία της Έκθεσης, και λιγότερο της Φυσικής-Χημείας. Από την άλλη, η αβεβαιότητα για την ημερομηνία των εξετάσεων, οι πονοκέφαλοι λόγω αμέτρητων ωρών στο κινητό για διαδικτυακά μαθήματα και η έλλειψη επαφής με τους καθηγητές μας επηρέασαν αρκετά την ψυχολογία μου. Τα έβγαλα πέρα μόνο και μόνο επειδή σκεφτόμουν ότι είναι αναγκαίο κακό για όλους τους μαθητές της Ελλάδας, και επειδή είχα ως κίνητρο την σχολή.
Μαρία: Σε προσωπικό επίπεδο δεν επηρεάστηκα σχεδόν καθόλου, διότι κατάλαβα ότι ιός είναι έξω από το σπίτι, ενώ εγώ παρέμενα αποκλειστικά μέσα συγκεντρωμένη στο διάβασμά μου. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ένιωθα άγχος για τους οικείους μου και το κοινωνικό σύνολο αλλά και αβεβαιότητα για το μέλλον.
Ποια ήταν τα συναισθήματα σου λίγο πριν γράψεις το πρώτο μάθημα;
Βασίλης:Πριν την Έκθεση ένιωσα ένα μικρό άγχος, όπως και τα περισσότερα παιδιά της Ελλάδας, αν όχι όλα. Να πω την αλήθεια, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είχε φτάσει ο καιρός για τις εξετάσεις, μέχρι που μας μοίρασαν τα τετράδια. Ευτυχώς, όμως, το άγχος ήταν προσωρινό, και στα 15 λεπτά μετά την διανομή των θεμάτων υπήρχε μόνο συγκέντρωση.
Μαρία: Όσο και να ήθελα η απάντηση μου να είναι διαφορετική, το κύριο συναίσθημα μου πριν γράψω το πρώτο μάθημα ήταν το άγχος. Από την άλλη ήξερα ότι είχα κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσα στην προετοιμασία μου, οπότε ανυπομονούσα να τελειώσει αυτή η δοκιμασία και να ανταμειφθούν οι κόποι μου.
Ποιο μάθημα σε δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;
Βασίλης: Το μάθημα που με δυσκόλευε ανέκαθεν περισσότερο από όλα ήταν το μάθημα της Έκθεσης. Και αυτό, διότι εκεί δεν δούλευα με τον τρόπο που είχα συνηθίσει. Στα υπόλοιπα 3 μαθήματα έκανα σύνθετες σκέψεις, ήμουν λακωνικός και ακολουθούσα μια συγκεκριμένη μεθοδολογία. Στην Έκθεση, αντιθέτως, χρειάζεται ανάπτυξη, η διόρθωση είναι υποκειμενική και δεν υπάρχει σωστή απάντηση, ειδικά φέτος με ένα τόσο γενικό θέμα. Το φετινό θέμα δεν στηρίχτηκε στην κρίση του μαθητή αλλά τον εξέταζε αν διάβαζε λογοτεχνικά βιβλία, πράγμα που υποστήριξα στο γραπτό μου με επιχειρήματα ότι δεν έκανα. Και επειδή δεν έγραψα “παραμύθια”, έγραψα τον χαμηλότερο μου βαθμό που δεν είχα ξαναγράψει ποτέ ούτε σε διαγώνισμα (14.9).
Μαρία: Το μάθημα που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η χημεία, όπου και πέτυχα τη χαμηλότερη μου βαθμολογία αναφορικά με τα άλλα μαθήματα. Αυτό νομίζω συνέβη, διότι τα θέματα ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά και δυσανάλογα σε σχέση με αυτό που μπορούσε να αποδώσει ένας απόφοιτος λυκείου.
Πήγες σε φροντιστήριο ή έκανες ιδιαίτερα;
Βασίλης: Από την Α’ Λυκείου που ξεκίνησα μαθήματα εκτός σχολείου πήγαινα σε φροντιστήρια. Πιστεύω, ότι, όταν βρίσκεσαι σε ένα τμήμα με μαθητές αναλόγου επιπέδου, όλοι επωφελούνται από τις απορίες και τις επισημάνσεις συμμαθητών, και η ώρα περνάει σαφώς πιο ευχάριστα. Εξάλλου, δεν είχα και την οικονομική δυνατότητα να κάνω ιδιαίτερα.
Μαρία: Σε κάποια μαθήματα έκανα ιδιαίτερα και σε κάποια πήγαινα φροντιστήριο και μάλιστα συμμετείχα σε πολυμελές τμήμα. Ήταν προσωπική επιλογή και νομίζω πως κάθε μαθητής πρέπει να διαπιστώσει τι του ταιριάζει, έτσι ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πόσες ώρες την ημέρα διάβαζες και ποιά ήταν η μεθοδολογία σου;
Βασίλης: Όσον αφορά το διάβασμα, δεν είχα κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία, ούτε πρόγραμμα ακολουθούσα. Απλά ξεκινούσα με τα μαθήματα τα οποία ήξερα θα μου πάρουν τον περισσότερο χρόνο ή την περισσότερη ενέργεια. Συνήθως ξεκινούσα με Βιολογία, λόγω της αποστήθισης, και συνέχιζα με ασκήσεις στην Φυσικοχημεία. Άλλες φορές που μπαίναμε σε δύσκολα κομμάτια της ύλης στην Φυσική ή στην Χημεία, ξεκινούσα από εκεί, αλλά εξαρτάται αν είχα και διαγωνίσματα παράλληλα. Τα περισσότερα μαθήματα τα έκανα συνήθως από Σαββατοκύριακο, προκειμένου να μην τρέχω τελευταία στιγμή τις καθημερινές, και να μου μένει και ελεύθερος χρόνος. Σαββατοκύριακα διάβαζα συνολικά 15-20 ώρες και καθημερινές 3-4 ώρες κάθε μέρα, εκτός φροντηστηρίων.
Μαρία: Διάβαζα κατά μέσο όρο 6-7 ώρες την ημέρα. Φρόντιζα πάντα να κοιμάμαι επαρκώς και να τρώω καλά. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο σε μια τόσο απαιτητική, από πνευματικής άποψης, περίοδο.
Υπήρχε ελεύθερος χρόνος για τον εαυτό σου ;
Βασίλης: Όσο τελείωνα τα περισσότερα μαθήματα από το Σαββατοκύριακο, μου έμενε κάποιες καθημερινές ελεύθερος χρόνος, τον οποίο περνούσα στο γυμναστήριο. Η ρουτίνα μου ήταν 3-4 προπονήσεις την εβδομάδα, περίπου 2 ώρες, αργά το βράδυ, ώστε να ξεζαλιστώ από το φόρτο της υπόλοιπης μέρας και να κοιμηθώ ευκολότερα μετά. Βέβαια, τον Σεπτέμβριο που ξεκίνησα πιο εντατικά μαθήματα, πίστευα λανθασμένα ότι αν σταματήσω το χόμπι μου, θα είχα περισσότερο χρόνο να διαβάσω, οπότε θα ήταν καλύτερο για εμένα. Αυτό, όμως, μου έκανε περισσότερο κακό, παρά καλό, γιατί δεν μπορούσα να ξεφύγω από το στρεσάρισμα της καθημερινότητας, και έναν μήνα μετά ξαναξεκίνησα τις προπονήσεις, και αμέσως ηρέμησα ξανά ψυχικά. Άλλωστε, η εβδομάδα έχει 168 ώρες, δεν μπορούμε να αφιερώσουμε 6 για εμάς τους ίδιους;
Μαρία: Υπήρχε ελάχιστος χρόνος για τον εαυτό μου. Το είχα πάρει απόφαση από την αρχή της χρονιάς ότι η περίοδος αυτή θα ήταν δύσκολη, όμως συνειδητοποίησα ότι με περιμένει μια φοιτητική ζωή κατά την οποία δεν θα με πιέζει ο χρόνος, όπως στη Τρίτη λυκείου. Όταν έβρισκα ευκαιρία να ξεκουραστώ από το διάβασμα, περνούσα χρόνο με τα αγαπημένα μου άτομα και γενικότερα επιδίωκα την επικοινωνία και την προσωπική επαφή.
Τι ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην επιτυχία σου;
Βασίλης: Η οικογένεια μου δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο κλίμα των Πανελληνίων, εφόσον ήμουν το πρώτο παιδί που έδινα. Έχοντας και έναν μικρό αδερφό 7 χρονών, που ήθελε όλη μέρα να παίζει και να τρέχει, ήταν αρκετά ζόρικο στην αρχή. Ωστόσο γρήγορα συμμετείχαν και εκείνοι στον αγώνα μου, οι γονείς μου με υποστήριζαν ψυχολογικά όταν ήμουν “στα πατώματα”. Πολλές φορές μιλούσα επιθετικά, χωρίς να φταίνε σε κάτι, αλλά έδειχναν κατανόηση και, παρόλο που ήταν εξίσου αγχωμένοι όσο εγώ, με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Επίσης, το αυτονόητο που πολλές φορές ξεχνάμε, είναι ότι έκαναν υπεράνθρωπο αγώνα για να εξοφλίζουν κάθε μήνα τα φροντιστήρια μου για να φτάσω ως εδώ, όχι μόνο τα φετινά φροντιστήρια, αλλά από την Β’ Δημοτικού που ξεκίνησα αγγλικά έως τώρα που πέρασα σε μία από τις πιο υψηλόβαθμες σχολές. Για αυτό θέλω να τους ευχαριστήσω, και θα τους είμαι πάντα υπόχρεος.
Μαρία: Η οικογένεια μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία μου προσφέροντας ηθική, ψυχολογική και οικονομική υποστήριξη. Ας μην γελιόμαστε, πολλά παιδιά θα μπορούσαν να είναι στη δική μου θέση ,των επιτυχόντων, εάν είχαν την ανάλογη συμπαράσταση. Η επιτυχία μου δεν είναι προσωπική.
Τι συμβουλές θα έδινες σε ένα παιδί που ξεκινά τώρα την προετοιμασία του για τις πανελλήνιες;
Βασίλης: Ως συμβουλή δε θα πω κάτι διαφορετικό από ότι λένε κάθε χρόνο ξανά και ξανά. Το σημαντικότερο είναι, προσωπικά, να ξέρεις γιατί κάνεις ότι κάνεις, ανεξαρτήτως αν πας για ιατρική, νομική, διοίκηση επιχειρήσεων, γεωπονία, ή διαχείριση φυσικών πόρων κτλ. Αν δεν είχα ξεκάθαρο στόχο από την αρχή του Λυκείου, δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξω συνολικά χιλιάδες ώρες φροντιστηρίων και διαβάσματος. Ο στόχος δίνει κίνητρο, όχι μόνο στις Πανελλήνιες, αλλά παντού στην ζωή. Επιπλέον, καλό θα είναι να μην αγνοείς το σχολείο. Καταλαβαίνω πως, ότι διδάσκεσαι το ξέρεις ήδη, αλλά είναι πολύ καλή ευκαιρία για επανάληψη, εξοικονομώντας χρόνο διαβάσματος. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι περισσότερος χρόνος διαβάσματος ίσον καλύτερη απόδοση. Όταν νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο διάβασμα μία μέρα, τα παρατάς και πας να ξεκουραστείς, γιατί μετά από λίγο δεν έχει νόημα το διάβασμα. Τέλος, το σημαντικότερο είναι να ΜΗΝ ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ. <<Εύκολο να το λες >> το ξέρω, και εγώ τα ίδια έλεγα πριν κάτι μόλις μήνες. Αλλά η ταραχή δεν βοηθά πουθενά. Στο δεύτερο μάθημα (Βιολογία), για παράδειγμα, έκανα ένα λάθος επειδή δεν είδα μία λέξη στην πιο εύκολη άσκηση του διαγωνίσματος και έχασα 8% “με το καλημέρα”. Αν η ταραχή μου έμενε και στα υπόλοιπα μαθήματα δε θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Και πάντα να συμβουλεύεστε τους καθηγητές σας, σχολείου και φροντιστηρίου, γιατί δίνουν Πανελλήνιες κάθε χρόνο. Εύχομαι καλή επιτυχία στους επερχόμενους εξεταζόμενους και καλό κουράγιο, γιατί η γενιά του ’03 θα ζήσει μία από τις χειρότερες σχολικές χρονιές. Στο τέλος όμως θα αξίζει κάθε δυσκολία που περνάτε, να είστε σίγουροι!
Μαρία: Θα του έλεγα ότι η Τρίτη λυκείου και οι πανελλήνιες είναι μια χρονική περίοδος με αρχή μέση και τέλος. Κάποτε θα τελειώσει, οπότε πρέπει να έχει υπομονή, να βρεί τις ισορροπίες του και να δώσει το 100% του εαυτού του αυτή τη μία χρονιά, προκειμένου να πετύχει το στόχο του.
Ο Βασίλης Κυτίνος θα ήθελε να ευχαριστήσει και προσωπικά τους καθηγητές του οι οποίοι ήταν: ο Παναγιώτης Κουτσούρης (Φυσική), ο Γιώργος Αναγνωστάκης (Χημεία),ο Παναγιώτης Καράβας ( Έκθεση) και η Ελένη Σκαρλά (Βιολογία).
Ένα μεγάλο μπράβο και στους καθηγητές της Μαρίας.
Εμείς σαν TrueMed ευχόμαστε στον Βασίλη και στη Μαρία καλές σπουδές και να έχουν πάντα επιτυχίες.
Κοινοποιήστε
ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
| Επικοινωνία | Η ομάδα μας | Διαφημιστείτε στη truemed.gr| | Όροι χρήσης | Προσωπικά δεδομένα | Copyright©Truemed | |Για περισσότερη ζωή | Υγειά-διατροφή |
Designed – Developed by Premiumweb.gr
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ
© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.
Βασίλης Κυτίνος και Μαρία Παπασαραφιανού: Ο δρόμος για την Ιατρική
Ο Βασίλης Κυτίνος από το Γελ Κανήθου με 18150 πέρασε στην Ιατρική Θεσσαλονίκης.
Η Μαρία Παπασαραφιανού από το Γελ Κασσάνδρας και με 18838 κατάφερε επίσης να μπει στην Ιατρική Θεσσαλονίκης.
Δύο παιδιά από διαφορετικές πόλεις αλλά με ίδιο στόχο και ίδιο πάθος για την ιατρική. Δύο παιδιά που με όπλο το διάβασμα και την αποφασιστικότητα τους πέτυχαν το όνειρο τους και πλέον ξεκινάνε ένα νέο ταξίδι.
Πριν ξεκινήσουν όμως αυτό το μαγικό ταξίδι έκαναν μία στάση στην TrueMed και μας σκιαγράφησαν την επιτυχία τους.
Τι σε έκανε να διαλέξεις την ιατρική;
Βασίλης: Στην επιλογή της ιατρικής με βοήθησε, αρχικά, το ενδιαφέρον μου από πολύ μικρή ηλικία στους επιστημονικούς κλάδους. Όσο μεγάλωνα, άκουγα τη προσφορά και τα κατορθώματα διαφόρων γιατρών, τα οποία με εντυπωσίαζαν, ενώ παράλληλα ερχόμουν σε επαφή με το μάθημα της Βιολογίας, που μου προκαλούσε αμέτρητα ερωτήματα ως προς τη φύση του ανθρώπου. Αυτό, σε συνδυασμό με τη θέληση μου να είμαι χρήσιμος στους συνανθρώπους μου και σε αυτούς που έχουν ανάγκη, με οδήγησε στον τομέα της Ιατρικής.
Μαρία: Αυτή την επιλογή την έκανα από πολύ μικρή. Συνειδητοποίησα πως μέσω του επαγγέλματός μου μπορώ να προσφέρω. Αυτή μου η σκέψη επιβεβαιώθηκε, ειδικά μετά την επέλαση της πανδημίας ,όπου οι γιατροί διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Πώς επηρέασε η καραντίνα την προετοιμασία σου;
Βασίλης: Η καραντίνα, στην προετοιμασία μου, έπαιξε διπλό ρόλο. Από την μία, μου έδωσε τον χρόνο που χρειαζόμουν για να αποστηθίσω ακριβώς την θεωρία της Βιολογίας και να μελετήσω περισσότερο την θεωρία της Έκθεσης, και λιγότερο της Φυσικής-Χημείας. Από την άλλη, η αβεβαιότητα για την ημερομηνία των εξετάσεων, οι πονοκέφαλοι λόγω αμέτρητων ωρών στο κινητό για διαδικτυακά μαθήματα και η έλλειψη επαφής με τους καθηγητές μας επηρέασαν αρκετά την ψυχολογία μου. Τα έβγαλα πέρα μόνο και μόνο επειδή σκεφτόμουν ότι είναι αναγκαίο κακό για όλους τους μαθητές της Ελλάδας, και επειδή είχα ως κίνητρο την σχολή.
Μαρία: Σε προσωπικό επίπεδο δεν επηρεάστηκα σχεδόν καθόλου, διότι κατάλαβα ότι ιός είναι έξω από το σπίτι, ενώ εγώ παρέμενα αποκλειστικά μέσα συγκεντρωμένη στο διάβασμά μου. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ένιωθα άγχος για τους οικείους μου και το κοινωνικό σύνολο αλλά και αβεβαιότητα για το μέλλον.
Ποια ήταν τα συναισθήματα σου λίγο πριν γράψεις το πρώτο μάθημα;
Βασίλης:Πριν την Έκθεση ένιωσα ένα μικρό άγχος, όπως και τα περισσότερα παιδιά της Ελλάδας, αν όχι όλα. Να πω την αλήθεια, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είχε φτάσει ο καιρός για τις εξετάσεις, μέχρι που μας μοίρασαν τα τετράδια. Ευτυχώς, όμως, το άγχος ήταν προσωρινό, και στα 15 λεπτά μετά την διανομή των θεμάτων υπήρχε μόνο συγκέντρωση.
Μαρία: Όσο και να ήθελα η απάντηση μου να είναι διαφορετική, το κύριο συναίσθημα μου πριν γράψω το πρώτο μάθημα ήταν το άγχος. Από την άλλη ήξερα ότι είχα κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσα στην προετοιμασία μου, οπότε ανυπομονούσα να τελειώσει αυτή η δοκιμασία και να ανταμειφθούν οι κόποι μου.
Ποιο μάθημα σε δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;
Βασίλης: Το μάθημα που με δυσκόλευε ανέκαθεν περισσότερο από όλα ήταν το μάθημα της Έκθεσης. Και αυτό, διότι εκεί δεν δούλευα με τον τρόπο που είχα συνηθίσει. Στα υπόλοιπα 3 μαθήματα έκανα σύνθετες σκέψεις, ήμουν λακωνικός και ακολουθούσα μια συγκεκριμένη μεθοδολογία. Στην Έκθεση, αντιθέτως, χρειάζεται ανάπτυξη, η διόρθωση είναι υποκειμενική και δεν υπάρχει σωστή απάντηση, ειδικά φέτος με ένα τόσο γενικό θέμα. Το φετινό θέμα δεν στηρίχτηκε στην κρίση του μαθητή αλλά τον εξέταζε αν διάβαζε λογοτεχνικά βιβλία, πράγμα που υποστήριξα στο γραπτό μου με επιχειρήματα ότι δεν έκανα. Και επειδή δεν έγραψα “παραμύθια”, έγραψα τον χαμηλότερο μου βαθμό που δεν είχα ξαναγράψει ποτέ ούτε σε διαγώνισμα (14.9).
Μαρία: Το μάθημα που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η χημεία, όπου και πέτυχα τη χαμηλότερη μου βαθμολογία αναφορικά με τα άλλα μαθήματα. Αυτό νομίζω συνέβη, διότι τα θέματα ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά και δυσανάλογα σε σχέση με αυτό που μπορούσε να αποδώσει ένας απόφοιτος λυκείου.
Πήγες σε φροντιστήριο ή έκανες ιδιαίτερα;
Βασίλης: Από την Α’ Λυκείου που ξεκίνησα μαθήματα εκτός σχολείου πήγαινα σε φροντιστήρια. Πιστεύω, ότι, όταν βρίσκεσαι σε ένα τμήμα με μαθητές αναλόγου επιπέδου, όλοι επωφελούνται από τις απορίες και τις επισημάνσεις συμμαθητών, και η ώρα περνάει σαφώς πιο ευχάριστα. Εξάλλου, δεν είχα και την οικονομική δυνατότητα να κάνω ιδιαίτερα.
Μαρία: Σε κάποια μαθήματα έκανα ιδιαίτερα και σε κάποια πήγαινα φροντιστήριο και μάλιστα συμμετείχα σε πολυμελές τμήμα. Ήταν προσωπική επιλογή και νομίζω πως κάθε μαθητής πρέπει να διαπιστώσει τι του ταιριάζει, έτσι ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πόσες ώρες την ημέρα διάβαζες και ποιά ήταν η μεθοδολογία σου;
Βασίλης: Όσον αφορά το διάβασμα, δεν είχα κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία, ούτε πρόγραμμα ακολουθούσα. Απλά ξεκινούσα με τα μαθήματα τα οποία ήξερα θα μου πάρουν τον περισσότερο χρόνο ή την περισσότερη ενέργεια. Συνήθως ξεκινούσα με Βιολογία, λόγω της αποστήθισης, και συνέχιζα με ασκήσεις στην Φυσικοχημεία. Άλλες φορές που μπαίναμε σε δύσκολα κομμάτια της ύλης στην Φυσική ή στην Χημεία, ξεκινούσα από εκεί, αλλά εξαρτάται αν είχα και διαγωνίσματα παράλληλα. Τα περισσότερα μαθήματα τα έκανα συνήθως από Σαββατοκύριακο, προκειμένου να μην τρέχω τελευταία στιγμή τις καθημερινές, και να μου μένει και ελεύθερος χρόνος. Σαββατοκύριακα διάβαζα συνολικά 15-20 ώρες και καθημερινές 3-4 ώρες κάθε μέρα, εκτός φροντηστηρίων.
Μαρία: Διάβαζα κατά μέσο όρο 6-7 ώρες την ημέρα. Φρόντιζα πάντα να κοιμάμαι επαρκώς και να τρώω καλά. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο σε μια τόσο απαιτητική, από πνευματικής άποψης, περίοδο.
Υπήρχε ελεύθερος χρόνος για τον εαυτό σου ;
Βασίλης: Όσο τελείωνα τα περισσότερα μαθήματα από το Σαββατοκύριακο, μου έμενε κάποιες καθημερινές ελεύθερος χρόνος, τον οποίο περνούσα στο γυμναστήριο. Η ρουτίνα μου ήταν 3-4 προπονήσεις την εβδομάδα, περίπου 2 ώρες, αργά το βράδυ, ώστε να ξεζαλιστώ από το φόρτο της υπόλοιπης μέρας και να κοιμηθώ ευκολότερα μετά. Βέβαια, τον Σεπτέμβριο που ξεκίνησα πιο εντατικά μαθήματα, πίστευα λανθασμένα ότι αν σταματήσω το χόμπι μου, θα είχα περισσότερο χρόνο να διαβάσω, οπότε θα ήταν καλύτερο για εμένα. Αυτό, όμως, μου έκανε περισσότερο κακό, παρά καλό, γιατί δεν μπορούσα να ξεφύγω από το στρεσάρισμα της καθημερινότητας, και έναν μήνα μετά ξαναξεκίνησα τις προπονήσεις, και αμέσως ηρέμησα ξανά ψυχικά. Άλλωστε, η εβδομάδα έχει 168 ώρες, δεν μπορούμε να αφιερώσουμε 6 για εμάς τους ίδιους;
Μαρία: Υπήρχε ελάχιστος χρόνος για τον εαυτό μου. Το είχα πάρει απόφαση από την αρχή της χρονιάς ότι η περίοδος αυτή θα ήταν δύσκολη, όμως συνειδητοποίησα ότι με περιμένει μια φοιτητική ζωή κατά την οποία δεν θα με πιέζει ο χρόνος, όπως στη Τρίτη λυκείου. Όταν έβρισκα ευκαιρία να ξεκουραστώ από το διάβασμα, περνούσα χρόνο με τα αγαπημένα μου άτομα και γενικότερα επιδίωκα την επικοινωνία και την προσωπική επαφή.
Τι ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην επιτυχία σου;
Βασίλης: Η οικογένεια μου δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο κλίμα των Πανελληνίων, εφόσον ήμουν το πρώτο παιδί που έδινα. Έχοντας και έναν μικρό αδερφό 7 χρονών, που ήθελε όλη μέρα να παίζει και να τρέχει, ήταν αρκετά ζόρικο στην αρχή. Ωστόσο γρήγορα συμμετείχαν και εκείνοι στον αγώνα μου, οι γονείς μου με υποστήριζαν ψυχολογικά όταν ήμουν “στα πατώματα”. Πολλές φορές μιλούσα επιθετικά, χωρίς να φταίνε σε κάτι, αλλά έδειχναν κατανόηση και, παρόλο που ήταν εξίσου αγχωμένοι όσο εγώ, με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Επίσης, το αυτονόητο που πολλές φορές ξεχνάμε, είναι ότι έκαναν υπεράνθρωπο αγώνα για να εξοφλίζουν κάθε μήνα τα φροντιστήρια μου για να φτάσω ως εδώ, όχι μόνο τα φετινά φροντιστήρια, αλλά από την Β’ Δημοτικού που ξεκίνησα αγγλικά έως τώρα που πέρασα σε μία από τις πιο υψηλόβαθμες σχολές. Για αυτό θέλω να τους ευχαριστήσω, και θα τους είμαι πάντα υπόχρεος.
Μαρία: Η οικογένεια μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία μου προσφέροντας ηθική, ψυχολογική και οικονομική υποστήριξη. Ας μην γελιόμαστε, πολλά παιδιά θα μπορούσαν να είναι στη δική μου θέση ,των επιτυχόντων, εάν είχαν την ανάλογη συμπαράσταση. Η επιτυχία μου δεν είναι προσωπική.
Τι συμβουλές θα έδινες σε ένα παιδί που ξεκινά τώρα την προετοιμασία του για τις πανελλήνιες;
Βασίλης: Ως συμβουλή δε θα πω κάτι διαφορετικό από ότι λένε κάθε χρόνο ξανά και ξανά. Το σημαντικότερο είναι, προσωπικά, να ξέρεις γιατί κάνεις ότι κάνεις, ανεξαρτήτως αν πας για ιατρική, νομική, διοίκηση επιχειρήσεων, γεωπονία, ή διαχείριση φυσικών πόρων κτλ. Αν δεν είχα ξεκάθαρο στόχο από την αρχή του Λυκείου, δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξω συνολικά χιλιάδες ώρες φροντιστηρίων και διαβάσματος. Ο στόχος δίνει κίνητρο, όχι μόνο στις Πανελλήνιες, αλλά παντού στην ζωή. Επιπλέον, καλό θα είναι να μην αγνοείς το σχολείο. Καταλαβαίνω πως, ότι διδάσκεσαι το ξέρεις ήδη, αλλά είναι πολύ καλή ευκαιρία για επανάληψη, εξοικονομώντας χρόνο διαβάσματος. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι περισσότερος χρόνος διαβάσματος ίσον καλύτερη απόδοση. Όταν νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο διάβασμα μία μέρα, τα παρατάς και πας να ξεκουραστείς, γιατί μετά από λίγο δεν έχει νόημα το διάβασμα. Τέλος, το σημαντικότερο είναι να ΜΗΝ ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ. <<Εύκολο να το λες >> το ξέρω, και εγώ τα ίδια έλεγα πριν κάτι μόλις μήνες. Αλλά η ταραχή δεν βοηθά πουθενά. Στο δεύτερο μάθημα (Βιολογία), για παράδειγμα, έκανα ένα λάθος επειδή δεν είδα μία λέξη στην πιο εύκολη άσκηση του διαγωνίσματος και έχασα 8% “με το καλημέρα”. Αν η ταραχή μου έμενε και στα υπόλοιπα μαθήματα δε θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Και πάντα να συμβουλεύεστε τους καθηγητές σας, σχολείου και φροντιστηρίου, γιατί δίνουν Πανελλήνιες κάθε χρόνο. Εύχομαι καλή επιτυχία στους επερχόμενους εξεταζόμενους και καλό κουράγιο, γιατί η γενιά του ’03 θα ζήσει μία από τις χειρότερες σχολικές χρονιές. Στο τέλος όμως θα αξίζει κάθε δυσκολία που περνάτε, να είστε σίγουροι!
Μαρία: Θα του έλεγα ότι η Τρίτη λυκείου και οι πανελλήνιες είναι μια χρονική περίοδος με αρχή μέση και τέλος. Κάποτε θα τελειώσει, οπότε πρέπει να έχει υπομονή, να βρεί τις ισορροπίες του και να δώσει το 100% του εαυτού του αυτή τη μία χρονιά, προκειμένου να πετύχει το στόχο του.
Ο Βασίλης Κυτίνος θα ήθελε να ευχαριστήσει και προσωπικά τους καθηγητές του οι οποίοι ήταν: ο Παναγιώτης Κουτσούρης (Φυσική), ο Γιώργος Αναγνωστάκης (Χημεία),ο Παναγιώτης Καράβας ( Έκθεση) και η Ελένη Σκαρλά (Βιολογία).
Ένα μεγάλο μπράβο και στους καθηγητές της Μαρίας.
Εμείς σαν TrueMed ευχόμαστε στον Βασίλη και στη Μαρία καλές σπουδές και να έχουν πάντα επιτυχίες.
Κοινοποιήστε
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.
Το μέλος αυτό έχει μπει στην ομάδα της TrueMed, αλλά ακόμα δεν εχει συνεισφέρει κάποιο άρθρο στην σελίδα μας.