Αντισυλληπτικά χάπια: εγκυμονούν τελικά κινδύνους;
10-1-2021



Η προσπάθεια διαχωρισμού της γυναικείας σεξουαλικής ζωής από την σύλληψη ενός εμβρύου ξεκίνησε ήδη από το 1950, ανοίγοντας τον δρόμο για την αναπαραγωγική αυτονομία. Παρά το γεγονός ότι το αντισυλληπτικό χάπι ήταν έτοιμο από το 1960, η χορήγηση του επιτρεπόταν μόνο για τη ρύθμιση του εμμηνορρυσιακού κύκλου και όχι για την αντισυλληπτική του δράση, με την τελευταία να απενοχοποιείται το 1969 από το Κοινοβούλιο του Καναδά. Έκτοτε έγιναν όλο και περισσότερες προσπάθειες επίτευξης χαμηλότερης δοσολογίας των ορμονικών συστατικών των χαπιών, γεγονός που σήμερα έχει επιτευχθεί κάνοντας πλέον λόγο για τα «νέας γενιάς» ή «χαμηλής δόσης» ή «μοντέρνα» χάπια. Η σύντομη αυτή ιστορική αναδρομή καταδεικνύει ότι η συγκεκριμένη μέθοδος αντισύλληψης είναι η πλέον καλά μελετημένη, με την επιστημονική κοινότητα να μετρά σχεδόν 50 χρόνια θεραπευτικής εμπειρίας.
Η από του στόματος αντισυλληπτική αγωγή αποτελεί μια από τις πιο διαδομένες μεθόδους αντισύλληψης παγκοσμίως. Τα χάπια λαμβάνονται αποκλειστικά από τη γυναίκα και αποτελούν, συνήθως, συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστινών (συνδυαστικά αντισυλληπτικά). Στις ποσότητες που χρησιμοποιούνται οι ορμόνες αυτές έχουν τη δυνατότητα να καταστέλλουν την απελευθέρωση της ωχρινοτρόπου (LH) και ωοθυλακιοτρόπου (FSH) ορμόνης αποτρέποντας έτσι την ωορρηξία. Ωστόσο, εκτός της αποφυγής σύλληψης, τα αντισυλληπτικά χάπια ενδείκνυνται για την ρύθμιση ορμονικών διαταραχών στην γυναίκα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ).
Το δοσολογικό σχήμα προβλέπει τη λήψη ενός ορμονικού χαπιού κάθε μέρα για διάστημα 21 ημερών και για τις υπόλοιπες 7 ημέρες του μηνιαίου κύκλου τη λήψη εικονικού (placebo) χαπιού (που δεν περιέχει ορμονικά συστατικά) ή την μη λήψη κανενός χαπιού. Τα συνδυαστικά αντισυλληπτικά κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την συγκέντρωση και το είδος των ορμονών που περιέχονται στα χάπια, καθώς και από το εάν η συγκέντρωση των ορμονών παραμένει σταθερή ή αλλάζει από χάπι σε χάπι κατά τη διάρκεια των 21 μερών. Συγκεκριμένα, τα 1ης γενεάς αντισυλληπτικά περιείχαν υψηλές συγκεντρώσεις ορμονών, που ήταν οι ίδιες (μονοφασικά) για όλα τα δισκία των 21 ημερών. Αντίθετα, στα αντισυλληπτικά 2ης γενεάς χρησιμοποιούνται πολύ χαμηλότερες συγκεντρώσεις ορμονών, ενώ εισάγονται τα διφασικά και τριφασικά σκευάσματα στα οποία η συγκέντρωση των ορμονών αλλάζει μεταξύ των χαπιών. Τα 3ης γενεάς περιέχουν προγεστίνες με μειωμένη ανδρογονική δράση. Σήμερα χορηγούνται μόνο τα 2ης και 3ης γενεάς που παρουσιάζουν υψηλότερη ασφάλεια, καθώς εκδηλώνουν σπανιότερα και μειωμένης έντασης ανεπιθύμητες ενέργειες.
Είναι γεγονός πως ακόμα και σήμερα πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν τα αντισυλληπτικά χάπια με φόβο και επιφυλακτικότητα εξαιτίας των στερεοτυπικών αντιλήψεων γύρω από αυτά. Επομένως θα ήταν χρήσιμο να διαχωρίσουμε τους μύθους από τις αλήθειες ώστε να είμαστε σωστά ενημερωμένοι πριν αποφασίσουμε να τα εντάξουμε στη ζωή μας ή να τα απορρίψουμε ολοκληρωτικά.
Πράγματι, μετά από 50 περίπου χρόνια χρήσης τα αντισυλληπτικά πλέον θεωρούνται πολύ ασφαλή και οι κίνδυνοι έχουν ελαχιστοποιηθεί ειδικά με τα τριφασικά. Σήμερα εστιάζουμε περισσότερο στους προδιαθεσικούς παράγοντες (όπως η ηλικία, το βάρος και το κάπνισμα) που μπορεί να πυροδοτήσουν κάποια ανεπιθύμητη επιπλοκή, παρά στην ίδια την αντισυλληπτική αγωγή.
ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ ΧΑΠΙΑ Ή ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ;
Παρά το γεγονός πως σε ιδανικές συνθήκες χρήσης τα αντισυλληπτικά δισκία υπερτερούν κατά λίγο στην αποτελεσματικότητά τους (99,9%) σε σχέση με το προφυλακτικό (99%), το συμπέρασμα αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική ζωή. Η τυπική χρήση περιλαμβάνει και καθημερινά «σφάλματα», όπως για παράδειγμα την παράλειψη ενός χαπιού λόγω αμέλειας ή την χρήση ενός ληγμένου ή αμφιβόλου ποιότητας προφυλακτικού. Επομένως, λαμβάνοντας υπ΄όψιν τον αστάθμητο ανθρώπινο παράγοντα η διαφορά στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των δύο επικρατέστερων μεθόδων αντισύλληψης είναι σημαντική και ανέρχεται στο 92% για τα χάπια και στο 70% για τα προφυλακτικά. Ωστόσο, στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η από του στόματος αντισυλληπτική αγωγή δεν παρέχει καμία απολύτως προστασία από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ), δημοφιλέστερα από τα οποία είναι ο ιός HIV (με τελικό στάδιο τη νόσο του AIDS), τα χλαμύδια, τα κονδυλώματα αλλά και πολλά άλλα. Επομένως, γίνεται αντιληπτό πως η χρήση προφυλακτικού είναι αρκετές φορές απαραίτητη ακόμα και όταν η γυναίκα λαμβάνει αντισυλληπτική αγωγή.
ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Όπως όλα τα φάρμακα, έτσι και τα αντισυλληπτικά μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες, αν και δεν παρουσιάζονται σε όλους τους ανθρώπους και με την ίδια ένταση. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες από την αντισυλληπτική θεραπεία μπορούν να ταξινομηθούν βάσει της συχνότητας εμφάνισης και της σοβαρότητάς τους.
Ξεκινώντας από τις συχνές (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 100 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως ναυτία, πονοκέφαλος μαστοδυνία, καταθλιπτική διάθεση, διαταραχές κύκλου οφείλουμε να σημειώσουμε πως πλέον εκδηλώνονται σε σημαντικά ηπιότερο βαθμό με τη καθιερωμένη χορήγηση των 2ης και 3ης γενεάς αντισυλληπτικών..
Στις λιγότερο συχνές (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 1.000 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνονται οι εξής:
-
αύξηση του σωματικού βάρους
-
ακμή
-
αυξημένη τριχοφυΐα ή απώλεια μαλλιών (αλωπεκία)
Ωστόσο καμία από τις παραπάνω ενέργειες δεν εμφανίζεται στα 3ης γενεάς αντισυλληπτικά εξαιτίας της μειωμένης ανδρογονικής δράσης τους.
-
αυξημένη μελάγχρωση του δέρματος (ιδιαίτερα σε μελαχρινές γυναίκες), ωστόσο μπορεί να γίνει σταδιακή επανόρθωση μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα διακοπής
-
κολπικές λοιμώξεις που είναι συνηθέστερες και πιο δύσκολες να αντιμετωπιστούν
Τέλος, στις σπάνιες (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 10.000 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες κατατάσσονται οι σοβαρές επιπλοκές :
-
Φλεβική θρομβοεμβολική νόσος
Η συνολική επίπτωση στις γυναίκες που λαμβάνουν 2ης ή 3ης γενεάς αντισυλληπτικά είναι περίπου 3 φορές υψηλότερη. Στις 10.000 γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν κάποιο συνδυασμένο ορμονικό αντισυλληπτικό και δεν είναι έγκυες, περίπου 2 θα αναπτύξουν θρόμβο αίματος σε ένα έτος, ενώ στις 10.000 γυναίκες που χρησιμοποιούν συνδυασμένα ορμονικά αντισυλληπτικά, περίπου 5-7 θα αναπτύξουν θρόμβο αίματος σε ένα έτος Σχετίζεται περισσότερο με τα οιστρογονικά συστατικά, ενώ δεν σχετίζεται με την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση, την ήπια παχυσαρκία ή το κάπνισμα. Ο κίνδυνος αυξάνεται μεταξύ των γυναικών με προδιαθεσικές καταστάσεις, όπως είναι η ορθοστασία, η μεταβολή των παραγόντων πήξης και ο τραυματισμός.
-
Αρτηριακή θρομβοεμβολική νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο)
Σχετίζεται με έναν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο για τις γυναίκες που είναι παχύσαρκες, έχουν ιστορικό υπέρτασης, υπερλιποπρωτεϊναιμίας ή διαβήτη. Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος στις μεγαλύτερες σε ηλικία (>35 ετών) καπνίστριες.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ-ΜΥΘΟΙ
-
Καρκίνος του μαστού: Ο δια βίου κίνδυνος συνολικά στον πληθυσμό δεν φαίνεται να επηρεάζεται. Η πρόσφατη επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι ενώ 2 στις 1000 γυναίκες που δεν λαμβάνουν αντισυλληπτικά θα παρουσιάσουν καρκίνο του μαστού σε ηλικία κάτω των 35 ετών, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 3 στις 1000 γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά. Είναι πολύ πιθανό η χρήση των αντισυλληπτικών να μην προκαλεί τη μία επιπλέον περίπτωση καρκίνου του μαστού. Πιστεύεται ότι μάλλον επισπεύδεται η εκδήλωση ενός καρκίνου που θα εμφανιζόταν ούτως ή αλλιώς αργότερα στη ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας.
-
Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας: Η συσχέτιση με τα αντισυλληπτικά φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας συσχετίζεται με τη σεξουαλική μετάδοση κάποιων ιών, όπως τον ιό του θηλώματος. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η μετάδοση αυτή εμποδίζεται με τη χρήση των προφυλακτικών. Μια γυναίκα που χρησιμοποιεί αντισυλληπτικά είναι σχετικά απίθανο να χρησιμοποιεί και αυτή τη αντισυλληπτική μέθοδο ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτη στη μετάδοση των ιών αυτών με τη σεξουαλική επαφή. Επομένως, θα λέγαμε ότι το πρόβλημα είναι «τεχνικό» και όχι φαρμακολογικό.
-
Στειρότητα: Ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει πραγματικά καμία βάση. Η χρήση αντισυλληπτικών είναι μία απόλυτα αναστρέψιμη μέθοδος αντισύλληψης. Αυτό σημαίνει ότι μόλις μια γυναίκα διακόψει τη λήψη αντισυλληπτικών μπορεί να μείνει έγκυος εάν το επιθυμεί. Αυτό άλλωστε έχει αποδειχθεί στη πράξη όλα τα χρόνια που εφαρμόζεται η μέθοδος από τα εκατομμύρια γυναικών σε όλο τον κόσμο.
ΟΦΕΛΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Τα συνδυασμένα από του στόματος αντισυλληπτικά έχουν ουσιαστικά οφέλη για την υγεία των γυναικών, ανεξάρτητα από την αντισυλληπτική τους χρήση. Τα αντισυλληπτικά χάπια μειώνουν σημαντικά την επίπτωση:
-
του καρκίνου των ωοθηκών και του ενδομητρίου κατά 40% , ακόμα και μετά από βραχυχρόνια χρήση (π.χ 6 μήνες)
-
των ωοθηκικών κύστεων κατά 49-78%
-
της καλοήθους ινοκυστικής νόσου του μαστού κατά 40%
-
της φλεγμονώδους νόσου της πυέλου κατά 50%
-
των έκτοπων κυήσεων κατά 90%
Επίσης, έχουν σημαντικά οφέλη, που σχετίζονται με την έμμηνο ρύση, όπως η σταθεροποίησή της, η μειωμένη απώλεια αίματος, η ελάττωση της σιδηροπενικής αναιμίας και η μειωμένη συχνότητα δυσμηνόρροιας. Παράλληλα, μπορούν να βελτιωθούν τόσο η ενδομητρίωση όσο και τα προεμμηνορρυσιακά συμπτώματα( π.χ διόγκωση των μαστών, κεφαλαλγία, πυελικό άλγος).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η ορμονική αντισύλληψη συνεχίζει να πλαισιώνεται από στερεότυπα και μύθους, στην πραγματικότητα όμως οι πολύχρονες μελέτες καθιστούν τη μέθοδο πολύ υψηλής ασφάλειας και πρακτικά την πιο αποτελεσματική. Σημειώνεται ότι η απόφαση για την χρησιμοποίησή τους θα πρέπει να γίνεται πάντα μετά από επίσκεψη σε γυναικολόγο, καθώς διάφοροι προδιαθεσικοί παράγοντες και νοσήματα αποτελούν αντενδείξεις για την λήψη τους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(96)91181-2/fulltext
-
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S014067369591921X
-
Goodman & Gilman’s: The Pharmacological Basis of Therapeutics, 13e
Κοινοποιήστε








Παραφίμωση: Αίτια, Συμπτώματα, Επιπλοκές και Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Η παραφίμωση είναι μία επείγουσα ιατρική κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία, δηλαδή το δέρμα που καλύπτει την κεφαλή του πέους, δεν επιστρέφει στη φυσιολογική της θέση μετά την έλξη προς τα πίσω


Συνέντευξη με την ειδικευόμενη ψυχίατρο Κουνατιάδου Χριστίνα
H ειδικευόμενη ψυχίατρος Κουνατιάδου Χριστίνα απαντάει στις ερωτήσεις μας σχετικά με το επάγγελμα της στην Ελλάδα
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Βρείτε μας στο Facebook και στο Instagram
| Επικοινωνία | Η ομάδα μας | Διαφημιστείτε στη truemed.gr| | Όροι χρήσης | Προσωπικά δεδομένα | Copyright©Truemed | |Για περισσότερη ζωή |
Designed – Developed by Premiumweb.gr



© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.
Αντισυλληπτικά χάπια: εγκυμονούν τελικά κινδύνους;



Η προσπάθεια διαχωρισμού της γυναικείας σεξουαλικής ζωής από την σύλληψη ενός εμβρύου ξεκίνησε ήδη από το 1950, ανοίγοντας τον δρόμο για την αναπαραγωγική αυτονομία. Παρά το γεγονός ότι το αντισυλληπτικό χάπι ήταν έτοιμο από το 1960, η χορήγηση του επιτρεπόταν μόνο για τη ρύθμιση του εμμηνορρυσιακού κύκλου και όχι για την αντισυλληπτική του δράση, με την τελευταία να απενοχοποιείται το 1969 από το Κοινοβούλιο του Καναδά. Έκτοτε έγιναν όλο και περισσότερες προσπάθειες επίτευξης χαμηλότερης δοσολογίας των ορμονικών συστατικών των χαπιών, γεγονός που σήμερα έχει επιτευχθεί κάνοντας πλέον λόγο για τα «νέας γενιάς» ή «χαμηλής δόσης» ή «μοντέρνα» χάπια. Η σύντομη αυτή ιστορική αναδρομή καταδεικνύει ότι η συγκεκριμένη μέθοδος αντισύλληψης είναι η πλέον καλά μελετημένη, με την επιστημονική κοινότητα να μετρά σχεδόν 50 χρόνια θεραπευτικής εμπειρίας.
Η από του στόματος αντισυλληπτική αγωγή αποτελεί μια από τις πιο διαδομένες μεθόδους αντισύλληψης παγκοσμίως. Τα χάπια λαμβάνονται αποκλειστικά από τη γυναίκα και αποτελούν, συνήθως, συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστινών (συνδυαστικά αντισυλληπτικά). Στις ποσότητες που χρησιμοποιούνται οι ορμόνες αυτές έχουν τη δυνατότητα να καταστέλλουν την απελευθέρωση της ωχρινοτρόπου (LH) και ωοθυλακιοτρόπου (FSH) ορμόνης αποτρέποντας έτσι την ωορρηξία. Ωστόσο, εκτός της αποφυγής σύλληψης, τα αντισυλληπτικά χάπια ενδείκνυνται για την ρύθμιση ορμονικών διαταραχών στην γυναίκα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ).
Το δοσολογικό σχήμα προβλέπει τη λήψη ενός ορμονικού χαπιού κάθε μέρα για διάστημα 21 ημερών και για τις υπόλοιπες 7 ημέρες του μηνιαίου κύκλου τη λήψη εικονικού (placebo) χαπιού (που δεν περιέχει ορμονικά συστατικά) ή την μη λήψη κανενός χαπιού. Τα συνδυαστικά αντισυλληπτικά κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την συγκέντρωση και το είδος των ορμονών που περιέχονται στα χάπια, καθώς και από το εάν η συγκέντρωση των ορμονών παραμένει σταθερή ή αλλάζει από χάπι σε χάπι κατά τη διάρκεια των 21 μερών. Συγκεκριμένα, τα 1ης γενεάς αντισυλληπτικά περιείχαν υψηλές συγκεντρώσεις ορμονών, που ήταν οι ίδιες (μονοφασικά) για όλα τα δισκία των 21 ημερών. Αντίθετα, στα αντισυλληπτικά 2ης γενεάς χρησιμοποιούνται πολύ χαμηλότερες συγκεντρώσεις ορμονών, ενώ εισάγονται τα διφασικά και τριφασικά σκευάσματα στα οποία η συγκέντρωση των ορμονών αλλάζει μεταξύ των χαπιών. Τα 3ης γενεάς περιέχουν προγεστίνες με μειωμένη ανδρογονική δράση. Σήμερα χορηγούνται μόνο τα 2ης και 3ης γενεάς που παρουσιάζουν υψηλότερη ασφάλεια, καθώς εκδηλώνουν σπανιότερα και μειωμένης έντασης ανεπιθύμητες ενέργειες.
Είναι γεγονός πως ακόμα και σήμερα πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν τα αντισυλληπτικά χάπια με φόβο και επιφυλακτικότητα εξαιτίας των στερεοτυπικών αντιλήψεων γύρω από αυτά. Επομένως θα ήταν χρήσιμο να διαχωρίσουμε τους μύθους από τις αλήθειες ώστε να είμαστε σωστά ενημερωμένοι πριν αποφασίσουμε να τα εντάξουμε στη ζωή μας ή να τα απορρίψουμε ολοκληρωτικά.
Πράγματι, μετά από 50 περίπου χρόνια χρήσης τα αντισυλληπτικά πλέον θεωρούνται πολύ ασφαλή και οι κίνδυνοι έχουν ελαχιστοποιηθεί ειδικά με τα τριφασικά. Σήμερα εστιάζουμε περισσότερο στους προδιαθεσικούς παράγοντες (όπως η ηλικία, το βάρος και το κάπνισμα) που μπορεί να πυροδοτήσουν κάποια ανεπιθύμητη επιπλοκή, παρά στην ίδια την αντισυλληπτική αγωγή.
ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ ΧΑΠΙΑ Ή ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ;
Παρά το γεγονός πως σε ιδανικές συνθήκες χρήσης τα αντισυλληπτικά δισκία υπερτερούν κατά λίγο στην αποτελεσματικότητά τους (99,9%) σε σχέση με το προφυλακτικό (99%), το συμπέρασμα αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική ζωή. Η τυπική χρήση περιλαμβάνει και καθημερινά «σφάλματα», όπως για παράδειγμα την παράλειψη ενός χαπιού λόγω αμέλειας ή την χρήση ενός ληγμένου ή αμφιβόλου ποιότητας προφυλακτικού. Επομένως, λαμβάνοντας υπ΄όψιν τον αστάθμητο ανθρώπινο παράγοντα η διαφορά στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των δύο επικρατέστερων μεθόδων αντισύλληψης είναι σημαντική και ανέρχεται στο 92% για τα χάπια και στο 70% για τα προφυλακτικά. Ωστόσο, στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η από του στόματος αντισυλληπτική αγωγή δεν παρέχει καμία απολύτως προστασία από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ), δημοφιλέστερα από τα οποία είναι ο ιός HIV (με τελικό στάδιο τη νόσο του AIDS), τα χλαμύδια, τα κονδυλώματα αλλά και πολλά άλλα. Επομένως, γίνεται αντιληπτό πως η χρήση προφυλακτικού είναι αρκετές φορές απαραίτητη ακόμα και όταν η γυναίκα λαμβάνει αντισυλληπτική αγωγή.
ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Όπως όλα τα φάρμακα, έτσι και τα αντισυλληπτικά μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες, αν και δεν παρουσιάζονται σε όλους τους ανθρώπους και με την ίδια ένταση. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες από την αντισυλληπτική θεραπεία μπορούν να ταξινομηθούν βάσει της συχνότητας εμφάνισης και της σοβαρότητάς τους.
Ξεκινώντας από τις συχνές (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 100 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως ναυτία, πονοκέφαλος μαστοδυνία, καταθλιπτική διάθεση, διαταραχές κύκλου οφείλουμε να σημειώσουμε πως πλέον εκδηλώνονται σε σημαντικά ηπιότερο βαθμό με τη καθιερωμένη χορήγηση των 2ης και 3ης γενεάς αντισυλληπτικών..
Στις λιγότερο συχνές (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 1.000 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνονται οι εξής:
-
αύξηση του σωματικού βάρους
-
ακμή
-
αυξημένη τριχοφυΐα ή απώλεια μαλλιών (αλωπεκία)
Ωστόσο καμία από τις παραπάνω ενέργειες δεν εμφανίζεται στα 3ης γενεάς αντισυλληπτικά εξαιτίας της μειωμένης ανδρογονικής δράσης τους.
-
αυξημένη μελάγχρωση του δέρματος (ιδιαίτερα σε μελαχρινές γυναίκες), ωστόσο μπορεί να γίνει σταδιακή επανόρθωση μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα διακοπής
-
κολπικές λοιμώξεις που είναι συνηθέστερες και πιο δύσκολες να αντιμετωπιστούν
Τέλος, στις σπάνιες (μπορεί να επηρεαστούν μεταξύ 1 και 10 σε κάθε 10.000 χρήστες) ανεπιθύμητες ενέργειες κατατάσσονται οι σοβαρές επιπλοκές :
-
Φλεβική θρομβοεμβολική νόσος
Η συνολική επίπτωση στις γυναίκες που λαμβάνουν 2ης ή 3ης γενεάς αντισυλληπτικά είναι περίπου 3 φορές υψηλότερη. Στις 10.000 γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν κάποιο συνδυασμένο ορμονικό αντισυλληπτικό και δεν είναι έγκυες, περίπου 2 θα αναπτύξουν θρόμβο αίματος σε ένα έτος, ενώ στις 10.000 γυναίκες που χρησιμοποιούν συνδυασμένα ορμονικά αντισυλληπτικά, περίπου 5-7 θα αναπτύξουν θρόμβο αίματος σε ένα έτος Σχετίζεται περισσότερο με τα οιστρογονικά συστατικά, ενώ δεν σχετίζεται με την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση, την ήπια παχυσαρκία ή το κάπνισμα. Ο κίνδυνος αυξάνεται μεταξύ των γυναικών με προδιαθεσικές καταστάσεις, όπως είναι η ορθοστασία, η μεταβολή των παραγόντων πήξης και ο τραυματισμός.
-
Αρτηριακή θρομβοεμβολική νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο)
Σχετίζεται με έναν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο για τις γυναίκες που είναι παχύσαρκες, έχουν ιστορικό υπέρτασης, υπερλιποπρωτεϊναιμίας ή διαβήτη. Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος στις μεγαλύτερες σε ηλικία (>35 ετών) καπνίστριες.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ-ΜΥΘΟΙ
-
Καρκίνος του μαστού: Ο δια βίου κίνδυνος συνολικά στον πληθυσμό δεν φαίνεται να επηρεάζεται. Η πρόσφατη επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι ενώ 2 στις 1000 γυναίκες που δεν λαμβάνουν αντισυλληπτικά θα παρουσιάσουν καρκίνο του μαστού σε ηλικία κάτω των 35 ετών, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 3 στις 1000 γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά. Είναι πολύ πιθανό η χρήση των αντισυλληπτικών να μην προκαλεί τη μία επιπλέον περίπτωση καρκίνου του μαστού. Πιστεύεται ότι μάλλον επισπεύδεται η εκδήλωση ενός καρκίνου που θα εμφανιζόταν ούτως ή αλλιώς αργότερα στη ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας.
-
Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας: Η συσχέτιση με τα αντισυλληπτικά φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας συσχετίζεται με τη σεξουαλική μετάδοση κάποιων ιών, όπως τον ιό του θηλώματος. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η μετάδοση αυτή εμποδίζεται με τη χρήση των προφυλακτικών. Μια γυναίκα που χρησιμοποιεί αντισυλληπτικά είναι σχετικά απίθανο να χρησιμοποιεί και αυτή τη αντισυλληπτική μέθοδο ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτη στη μετάδοση των ιών αυτών με τη σεξουαλική επαφή. Επομένως, θα λέγαμε ότι το πρόβλημα είναι «τεχνικό» και όχι φαρμακολογικό.
-
Στειρότητα: Ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει πραγματικά καμία βάση. Η χρήση αντισυλληπτικών είναι μία απόλυτα αναστρέψιμη μέθοδος αντισύλληψης. Αυτό σημαίνει ότι μόλις μια γυναίκα διακόψει τη λήψη αντισυλληπτικών μπορεί να μείνει έγκυος εάν το επιθυμεί. Αυτό άλλωστε έχει αποδειχθεί στη πράξη όλα τα χρόνια που εφαρμόζεται η μέθοδος από τα εκατομμύρια γυναικών σε όλο τον κόσμο.
ΟΦΕΛΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Τα συνδυασμένα από του στόματος αντισυλληπτικά έχουν ουσιαστικά οφέλη για την υγεία των γυναικών, ανεξάρτητα από την αντισυλληπτική τους χρήση. Τα αντισυλληπτικά χάπια μειώνουν σημαντικά την επίπτωση:
-
του καρκίνου των ωοθηκών και του ενδομητρίου κατά 40% , ακόμα και μετά από βραχυχρόνια χρήση (π.χ 6 μήνες)
-
των ωοθηκικών κύστεων κατά 49-78%
-
της καλοήθους ινοκυστικής νόσου του μαστού κατά 40%
-
της φλεγμονώδους νόσου της πυέλου κατά 50%
-
των έκτοπων κυήσεων κατά 90%
Επίσης, έχουν σημαντικά οφέλη, που σχετίζονται με την έμμηνο ρύση, όπως η σταθεροποίησή της, η μειωμένη απώλεια αίματος, η ελάττωση της σιδηροπενικής αναιμίας και η μειωμένη συχνότητα δυσμηνόρροιας. Παράλληλα, μπορούν να βελτιωθούν τόσο η ενδομητρίωση όσο και τα προεμμηνορρυσιακά συμπτώματα( π.χ διόγκωση των μαστών, κεφαλαλγία, πυελικό άλγος).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η ορμονική αντισύλληψη συνεχίζει να πλαισιώνεται από στερεότυπα και μύθους, στην πραγματικότητα όμως οι πολύχρονες μελέτες καθιστούν τη μέθοδο πολύ υψηλής ασφάλειας και πρακτικά την πιο αποτελεσματική. Σημειώνεται ότι η απόφαση για την χρησιμοποίησή τους θα πρέπει να γίνεται πάντα μετά από επίσκεψη σε γυναικολόγο, καθώς διάφοροι προδιαθεσικοί παράγοντες και νοσήματα αποτελούν αντενδείξεις για την λήψη τους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(96)91181-2/fulltext
-
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S014067369591921X
-
Goodman & Gilman’s: The Pharmacological Basis of Therapeutics, 13e
Κοινοποιήστε
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βρείτε μας στο Facebook
Και στο Instagram
Επικοινωνία
Η ομάδα μας
Διαφημιστείτε στη truemed.gr
Όροι χρήσης
Προσωπικά δεδομένα
Copyright©Truemed
Για περισσότερη ζωή
Designed – Developed by Premiumweb.gr



© 2019 TrueMed Media. All rights reserved. Our website services, content, and products are for informational purposes only. TrueMed Media does not provide medical advice, diagnosis, or treatment.
Το μέλος αυτό έχει μπει στην ομάδα της TrueMed, αλλά ακόμα δεν εχει συνεισφέρει κάποιο άρθρο στην σελίδα μας.