Ο Βασίλης Ξένος περνάει δεύτερος στην Ιατρική Αθηνών και μας σκιαγραφεί την επιτυχία του

Μπορεί οι φετινές βάσεις των ιατρικών σχολών να κατρακύλησαν αλλά κάποιοι μαθητές με όπλο το διάβασμα και την αποφασιστικότητα τους κατάφεραν και πάλι να ξεπεράσουν τα 19.000 μόρια. Ένας από αυτούς είναι ο Βασίλης Ξένος ο οποίος με 19.300 μόρια κατάφερε να μπει δεύτερος στην Ιατρική Σχολή των Αθηνών.

Τι σε έκανε να διαλέξεις την ιατρική;

Η ιατρική είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη επιστήμη που περιμένει σημαντική πρόοδο τα επόμενα 50 χρόνια. Διαθέτει πολλές ειδικότητες και προσφέρεται για ερευνητικές εργασίες. Έχοντας πολλή περιέργεια και αγάπη για την Βιολογία και τη Χημεία, η έρευνα στο κομμάτι της ιατρικής μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον. Πιστεύω πως οι ανακαλύψεις στο χώρο της ιατρικής μπορούν να βοηθήσουν και να ωφελήσουν τον άνθρωπο περισσότερο από αυτές άλλων επιστημών. Από μικρή ηλικία βέβαια ήμουν εξοικειωμένος με το ιατρικό περιβάλλον και είχα έρθει σε μια πρώτη επαφή με την ιατρική. Οι γονείς μου ως κτηνίατροι και η αδερφή μου, φοιτήτρια ιατρικής μπορούσαν να με καθοδηγήσουν και να με βοηθήσουν δίνοντας μου συμβουλές. Επίσης οι ιατρικές σχολές στην Ελλάδα παρέχουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και προσφέρουν την δυνατότητα σπουδών και εργασίας σε πανεπιστήμια και νοσοκομεία του εξωτερικού.

Πως επηρέασε η καραντίνα την προετοιμασία σου;

Η καραντίνα με βοήθησε ιδιαίτερα δίνοντας μου χρόνο για διάβασμα και ξεκούραση. Τα μαθήματα γίνονταν από απόσταση, στην άνεση του σπιτιού κερδίζοντας το χαμένο χρόνο των μετακινήσεων. Βέβαια το μάθημα ήταν λιγότερο προσωπικό, και αυτό ίσως επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία των περισσότερων μαθητών, όπως και την δικιά μου, διατηρώντας όμως υψηλά την ποιότητά του. Γενικά πιστεύω πως η καραντίνα ευνόησε όσους είχαν θέσει στόχο να πετύχουν και απαιτούσε υπομονή και πολλές ώρες στο θρανίο.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου λίγο πριν γράψεις το πρώτο μάθημα;

Είχα καταβληθεί κυρίως από άγχος εφόσον θα αντιμετώπιζα μία διαδικασία τόσο πρωτόγνωρη. Ένιωθα πως εκείνη ήταν η ώρα που έπρεπε να ανταμειφθούν οι κόποι μου. Το γεγονός πως το πρώτο μάθημα ήταν η Έκθεση, ένα μάθημα πιο αφηρημένο και γενικό, με φόβιζε περισσότερο. Όσο όμως προχωρούσε η ώρα, το αντιμετώπιζα με θάρρος και ψυχραιμία. Ένιωθα πως είχα κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσα στο θέμα της προετοιμασίας και ανυπομονούσα να τελειώσει επιτυχώς αυτή η δοκιμασία.

Ποιό μάθημα σε δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Στόχος μου ήταν να ήμουν καλός σε όλα και να μην «φοβόμουν» κάποιο μάθημα. Όλα με δυσκόλεψαν, το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Η Έκθεση απαιτούσε αυθορμητισμό, αγάπη για το γράψιμο και υπομονή, η Φυσική τυπικότητα και θάρρος, η Βιολογία διάβασμα και τελειομανία ενώ η Χημεία αναλυτική σκέψη και προσοχή. Πριν γράψω, με φόβιζαν όλα, και την ίδια στιγμή κανένα, κάτι για το οποίο ευθύνεται το διάβασμά μου. Ο φόβος προέκυπτε από τα όσα τρελά πράγματα είχα δει όσο διάβαζα, ενώ η ασφάλεια από όσες γνώσεις είχα αποκτήσει.

Πήγες φροντιστήριο ή έκανες ιδιαίτερα;

Πήγα φροντιστήριο γιατί ο συναγωνισμός και η δυναμικότητα, που δημιουργεί η ομάδα, προωθούν τη γνώση πιο εύκολα. Εξαίρεση αποτελεί η έκθεση που απαιτεί και μία πιο προσωπική δουλειά.

Πόσες ώρες τη μέρα διάβαζες και ποια ήταν η μεθοδολογία σου;

Κάθε μέρα διάβαζα αρκετές ώρες, χωρίς όμως να τις μετράω. Ο χρόνος περνούσε γρήγορα και οι ώρες διαβάσματος αυξάνονταν όσο πλησίαζαν οι πανελλήνιες. Ιδιαίτερα με την καραντίνα είχα άπλετο χρόνο που τον αξιοποιούσα δημιουργικά. Σχετικά με τη μεθοδολογία μου, έδινα μεγάλη έμφαση στη θεωρία, σε όλα τα μαθήματα. Αφού μάθαινα άριστα τη θεωρία προχωρούσα στα προβλήματα, τις ασκήσεις και τις ερωτήσεις που με βοηθούσαν να εμπεδώσω τη γνώση. Ακόμη, με τις πολλές επαναλήψεις ειδικά τους τελευταίους μήνες προσπαθούσα να μην αφήσω ακατανόητο κάποιο κομμάτι της ύλης. Οι πανελλήνιες δεν είναι διαγωνισμός ευφυΐας αλλά απαιτούν συνέπεια και εμβάθυνση και γι’ αυτό η τήρηση του προγράμματος με βοήθησε να πετύχω.

Υπήρχε ελεύθερος χρόνος για τον εαυτό σου;

Δεν θέλω να πω ψέματα, ο ελεύθερος χρόνος ήταν ελάχιστος, κάτι που αποτελούσε συνειδητή επιλογή. Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα ή μία άσκηση ή όταν πασχίζεις να απαντήσεις μία απορία δε σε ενδιαφέρει η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Περνούν οι ώρες χωρίς να το καταλάβεις και το μυαλό σου συχνά δεν έχει χώρο για μουσική, βόλτες και αθλητισμό, με εξαίρεση το περπάτημα με το σκύλο μου. Χρόνος αφιερωμένος σε ένα όνειρο, ένα στόχο δεν είναι ποτέ χαμένος. Χαμένος χρόνος είναι εκείνος στον οποίο δεν υπάρχει πάθος για ό,τι κάνεις.

Τι ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην επιτυχία σου;

Όπως στις περισσότερες βραβεύσεις, ο βραβευόμενος ευχαριστεί την οικογένεια του και τους στενούς του φίλους έτσι και εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου για την ψυχολογική κυρίως βοήθεια που μου παρείχε. Ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε. Υπήρχε όμως μία αμοιβαία συμφωνία εφόσον όλοι θέλαμε το καλύτερο για μένα. Καμία οικογένεια δεν μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του. Η στήριξη σήμαινε υπομονή, διάλογο και μία οικογένεια πρόθυμη να ακούσει χωρίς φωνές και γκρίνιες ούτε απογοήτευση και παραίτηση.

Τι συμβουλές θα έδινες σε ένα παιδί που ξεκινά τώρα την προετοιμασία του για τις πανελλήνιες;

Το κλειδί της επιτυχίας δεν είναι ούτε η εξυπνάδα, ούτε το πολύ διάβασμα. Είναι η θέληση, το πείσμα, η περιέργεια, το πάθος, το να δίνεις όλη σου την ψυχή σε αυτό που κάνεις. Το πάθος είναι αυτό που ζωντανεύει την εξυπνάδα και το διάβασμα και τα κάνει αποτελεσματικά. Συγκεκριμένα οι πανελλήνιες είναι ένας μακροχρόνιος αγώνας, στον οποίο το παιδί δεν είναι μόνο του αλλά στηρίζεται από καθηγητές, γονείς, και φίλους. Θα συμβούλευα, λοιπόν τα παιδιά να κοιτάζουν πέρα από τις σχολές, πέρα από τις επιθυμίες των γονιών και να διεκδικούν ό,τι τους αξίζει.

Εμείς σαν TrueMed ευχόμαστε στον Βασίλη καλές σπουδές και να έχει πάντα επιτυχίες.

TrueMed-ForLivingMore

Ο Βασίλης Ξένος περνάει δεύτερος στην Ιατρική Αθηνών και μας σκιαγραφεί την επιτυχία του

 Παναγιώτης Δημητρίου

Μπορεί οι φετινές βάσεις των ιατρικών σχολών να κατρακύλησαν αλλά κάποιοι μαθητές με όπλο το διάβασμα και την αποφασιστικότητα τους κατάφεραν και πάλι να ξεπεράσουν τα 19.000 μόρια. Ένας από αυτούς είναι ο Βασίλης Ξένος ο οποίος με 19.300 μόρια κατάφερε να μπει δεύτερος στην Ιατρική Σχολή των Αθηνών.

Τι σε έκανε να διαλέξεις την ιατρική;

Η ιατρική είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη επιστήμη που περιμένει σημαντική πρόοδο τα επόμενα 50 χρόνια. Διαθέτει πολλές ειδικότητες και προσφέρεται για ερευνητικές εργασίες. Έχοντας πολλή περιέργεια και αγάπη για την Βιολογία και τη Χημεία, η έρευνα στο κομμάτι της ιατρικής μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον. Πιστεύω πως οι ανακαλύψεις στο χώρο της ιατρικής μπορούν να βοηθήσουν και να ωφελήσουν τον άνθρωπο περισσότερο από αυτές άλλων επιστημών. Από μικρή ηλικία βέβαια ήμουν εξοικειωμένος με το ιατρικό περιβάλλον και είχα έρθει σε μια πρώτη επαφή με την ιατρική. Οι γονείς μου ως κτηνίατροι και η αδερφή μου, φοιτήτρια ιατρικής μπορούσαν να με καθοδηγήσουν και να με βοηθήσουν δίνοντας μου συμβουλές. Επίσης οι ιατρικές σχολές στην Ελλάδα παρέχουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και προσφέρουν την δυνατότητα σπουδών και εργασίας σε πανεπιστήμια και νοσοκομεία του εξωτερικού.

Πως επηρέασε η καραντίνα την προετοιμασία σου;

Η καραντίνα με βοήθησε ιδιαίτερα δίνοντας μου χρόνο για διάβασμα και ξεκούραση. Τα μαθήματα γίνονταν από απόσταση, στην άνεση του σπιτιού κερδίζοντας το χαμένο χρόνο των μετακινήσεων. Βέβαια το μάθημα ήταν λιγότερο προσωπικό, και αυτό ίσως επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία των περισσότερων μαθητών, όπως και την δικιά μου, διατηρώντας όμως υψηλά την ποιότητά του. Γενικά πιστεύω πως η καραντίνα ευνόησε όσους είχαν θέσει στόχο να πετύχουν και απαιτούσε υπομονή και πολλές ώρες στο θρανίο.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου λίγο πριν γράψεις το πρώτο μάθημα;

Είχα καταβληθεί κυρίως από άγχος εφόσον θα αντιμετώπιζα μία διαδικασία τόσο πρωτόγνωρη. Ένιωθα πως εκείνη ήταν η ώρα που έπρεπε να ανταμειφθούν οι κόποι μου. Το γεγονός πως το πρώτο μάθημα ήταν η Έκθεση, ένα μάθημα πιο αφηρημένο και γενικό, με φόβιζε περισσότερο. Όσο όμως προχωρούσε η ώρα, το αντιμετώπιζα με θάρρος και ψυχραιμία. Ένιωθα πως είχα κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσα στο θέμα της προετοιμασίας και ανυπομονούσα να τελειώσει επιτυχώς αυτή η δοκιμασία.

Ποιό μάθημα σε δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Στόχος μου ήταν να ήμουν καλός σε όλα και να μην «φοβόμουν» κάποιο μάθημα. Όλα με δυσκόλεψαν, το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Η Έκθεση απαιτούσε αυθορμητισμό, αγάπη για το γράψιμο και υπομονή, η Φυσική τυπικότητα και θάρρος, η Βιολογία διάβασμα και τελειομανία ενώ η Χημεία αναλυτική σκέψη και προσοχή. Πριν γράψω, με φόβιζαν όλα, και την ίδια στιγμή κανένα, κάτι για το οποίο ευθύνεται το διάβασμά μου. Ο φόβος προέκυπτε από τα όσα τρελά πράγματα είχα δει όσο διάβαζα, ενώ η ασφάλεια από όσες γνώσεις είχα αποκτήσει.

Πήγες φροντιστήριο ή έκανες ιδιαίτερα;

Πήγα φροντιστήριο γιατί ο συναγωνισμός και η δυναμικότητα, που δημιουργεί η ομάδα, προωθούν τη γνώση πιο εύκολα. Εξαίρεση αποτελεί η έκθεση που απαιτεί και μία πιο προσωπική δουλειά.

Πόσες ώρες τη μέρα διάβαζες και ποια ήταν η μεθοδολογία σου;

Κάθε μέρα διάβαζα αρκετές ώρες, χωρίς όμως να τις μετράω. Ο χρόνος περνούσε γρήγορα και οι ώρες διαβάσματος αυξάνονταν όσο πλησίαζαν οι πανελλήνιες. Ιδιαίτερα με την καραντίνα είχα άπλετο χρόνο που τον αξιοποιούσα δημιουργικά. Σχετικά με τη μεθοδολογία μου, έδινα μεγάλη έμφαση στη θεωρία, σε όλα τα μαθήματα. Αφού μάθαινα άριστα τη θεωρία προχωρούσα στα προβλήματα, τις ασκήσεις και τις ερωτήσεις που με βοηθούσαν να εμπεδώσω τη γνώση. Ακόμη, με τις πολλές επαναλήψεις ειδικά τους τελευταίους μήνες προσπαθούσα να μην αφήσω ακατανόητο κάποιο κομμάτι της ύλης. Οι πανελλήνιες δεν είναι διαγωνισμός ευφυΐας αλλά απαιτούν συνέπεια και εμβάθυνση και γι’ αυτό η τήρηση του προγράμματος με βοήθησε να πετύχω.

Υπήρχε ελεύθερος χρόνος για τον εαυτό σου;

Δεν θέλω να πω ψέματα, ο ελεύθερος χρόνος ήταν ελάχιστος, κάτι που αποτελούσε συνειδητή επιλογή. Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα ή μία άσκηση ή όταν πασχίζεις να απαντήσεις μία απορία δε σε ενδιαφέρει η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Περνούν οι ώρες χωρίς να το καταλάβεις και το μυαλό σου συχνά δεν έχει χώρο για μουσική, βόλτες και αθλητισμό, με εξαίρεση το περπάτημα με το σκύλο μου. Χρόνος αφιερωμένος σε ένα όνειρο, ένα στόχο δεν είναι ποτέ χαμένος. Χαμένος χρόνος είναι εκείνος στον οποίο δεν υπάρχει πάθος για ό,τι κάνεις.

Τι ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην επιτυχία σου;

Όπως στις περισσότερες βραβεύσεις, ο βραβευόμενος ευχαριστεί την οικογένεια του και τους στενούς του φίλους έτσι και εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου για την ψυχολογική κυρίως βοήθεια που μου παρείχε. Ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε. Υπήρχε όμως μία αμοιβαία συμφωνία εφόσον όλοι θέλαμε το καλύτερο για μένα. Καμία οικογένεια δεν μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του. Η στήριξη σήμαινε υπομονή, διάλογο και μία οικογένεια πρόθυμη να ακούσει χωρίς φωνές και γκρίνιες ούτε απογοήτευση και παραίτηση.

Τι συμβουλές θα έδινες σε ένα παιδί που ξεκινά τώρα την προετοιμασία του για τις πανελλήνιες;

Το κλειδί της επιτυχίας δεν είναι ούτε η εξυπνάδα, ούτε το πολύ διάβασμα. Είναι η θέληση, το πείσμα, η περιέργεια, το πάθος, το να δίνεις όλη σου την ψυχή σε αυτό που κάνεις. Το πάθος είναι αυτό που ζωντανεύει την εξυπνάδα και το διάβασμα και τα κάνει αποτελεσματικά. Συγκεκριμένα οι πανελλήνιες είναι ένας μακροχρόνιος αγώνας, στον οποίο το παιδί δεν είναι μόνο του αλλά στηρίζεται από καθηγητές, γονείς, και φίλους. Θα συμβούλευα, λοιπόν τα παιδιά να κοιτάζουν πέρα από τις σχολές, πέρα από τις επιθυμίες των γονιών και να διεκδικούν ό,τι τους αξίζει.

Εμείς σαν TrueMed ευχόμαστε στον Βασίλη καλές σπουδές και να έχει πάντα επιτυχίες.

TrueMed-ForLivingMore